Znalezionych wyników: 27

(*) 02.04.2015.

(*) 02.04.2015.

Już jest pod opieką hospicjum, w sumie byli raz i znowu teśc jest w szpitalu, Najpierw paracenteza, upuszczono 4l wody, poźniej kolejny żylak przełyku pękł. Na chwilę obecną nawet nie wiem jak jest, lekarze ciągle mówią o zagrożeniu życia. wczoraj cukier zaczął spadać, był na poziomie 29-35, teraz pożółkły oczy (na skórze tak nie widać). Ból jest coraz gorszy, podają tramal na zmianę z paracetamolem, ale to już nie daje efektu. Postępuje encefalopatia, coraz więcej złudzeń teść ma, jest nerwowy, pobudzony, nie śpi na dlużej od piątku, tylko zamyka oczy na maks. 5 min. i zrywa się do siadu.
Mimo profilaktyki obawiam się, że zaczną się odleżyny, na kości ogonowej zaczerwieniła się skóra.
Nie wiem jak więcej mogę pomóc. Kupię aquażele do naklejenia, może choć trochę odciąży tą skórę.
Dziękuję tym, którzy przeczytają, odpowiedzą, doradzą...

Nie zaglądam często, bo wssytko w biegu - dzieci, przedszkole, lekcje, szpital i wszystkie przyziemne codzienne obowiązki.

Dodam jeszcze, że 6 cykli chemii i z 4 guzów (23.25.38.48mm) zostały 2 (22 i 25mm).
To taka pozytywna wiadomość na papierku, bo w stanie zdrowia nie odzwierciedlona.
Do tego w TK płyn w lewej jamie opłucnowej gr. 10mm, w segmentach podstawnych obu płuc zmiany niedodmowe.

życzę duzo sił, wytrwałości. Wiara czyni cuda, mam nadzieję, że Ci się uda pokonać chorobę. Jesteś bardzo silna!

Teść miał posocznicę o nieznanej przyczynie. Dziś dopiero jest do odebrania cytologi płynu puchlinowego.
Z posocznicą sobie poradził, wyszedł do domu, ale w stanie dużo gorszym. Cały czas leżał, dużo spał. Tydzień temu zaczął krwawić z żylaka przełyku, udało się opaskować. Stan był bardzo ciężki, nikt nie dawał szans na przeżycie. lekarze mówili, że mózg niedotleniony, zatruty amoniakiem. Nie było z nim kontaktu, miał przewidzenia, mowa bardzo niewyraźna. Spodziewaliśmy się najgorszego. Jednak dalej walczy, zaczął jeść, pić, rozmawiać, normalnie kojarzył. Dziś jest gorzej, jednak lekarze szykują wypis do domu, a my nie wiemy co dalej, gdzie szukać pomocy. Brzuch wielki, mowa niewyraźna, gorączka. Jestem przerażona jak damy radę opiekować się teściem.

Zycze duzo wiary i sily. Mam nadzieje, ze wszystko bedzie dobrze.

Teść w piątek będzie w domu. Nie gorączkuje, jest słaby i obecnie największy problem to wodobrzusze. Leki słabo działają i jak dziś nie będzie lepiej to będą nakłuwać brzuch.

a do tego doszedł kolejny problem, moja mama zrobiła usg tarczycy i ma 2 zmiany - po jednej na każdym płacie i powiększone okoliczne węzły chłonne.
To chyba nie brzmi dobrze? :-(

wiemy,,, chociaż jest ciągły niedosyt informacji.
Dziś po 8 dniach gorączkowania pierwszy dzień z normalną temperaturą.
Teść jest bardzo słaby, wstaje do łazienki, jednak trzyma się ściany, nie chce pomocy. Mówi, że jak chce stanąć to brzuch i uda go zginają. Lekarz mówi, że rtg płuc ok, usg brzucha w miarę też, nawet wątroba wygląda lepiej niż wcześniej :roll:

dziś miał być TK brzucha, ale w innym szpitalu i narazie termin odsunięty do kiedyś, tak samo jak chemia.
Tak bym chciała, żeby dzieci zdążyły się jeszcze z nim zobaczyć.

nie pamiętam ile miały guzy, wiem, że były cztery, wymiary od około 2 do 6cm.

na chwilę obecną było 6 chemii, miało być opaskowanie żylaków przełyku, ale zawsze coś się działo, że nie doszło do skutku.
Obecnie teść od tygodnia gorączkuje do ok. 39,5 st. Na początku po konsultacji w onkologii odeslano do domu z apapem i augmentienm (nic mu nie dolegalo poza gorączką - antybiotyk zapisany w powodu leukocytów 12 tys.). Antybiotyk spowodował pokrzywkę, gorączka nie zmniejszała się więc teraz teść leży w szpitalu.

Co w przypadku marskości, wzw c, zakrzepicy żyły wrotnej i nowotworu może powodować gorączkę? Widać ogólny stan zły, teścia bolą nogi, nie wstaje prawie z łózka, je bardzo mało. Nie wiem jak wyniki, jakie badania w ogóle miał zrobione na IP, bo w weekend nikt nie udzielał informacji. Czy to już wskazuje na zbliżający się koniec?

[ Dodano: 2015-02-03, 11:38 ]
prawdopodobnie to sepsa...

nie nie, Karol, to nie ja stwierdziłam HCC (nie jestem lekarzem), tylko hepatolog po pierwszym usg, AFP i GGTP od razu postawił diagnozę.
A te guzy wyszły w TK, we wnęce wątroby są umieszczone, na usg nie ma o nich wzmianki... TK była robiona raz. Teraz poszła druga dawka chemii (nadal nie wiemy jakiej).
Wątroba jednak się zmniejszyła, to dobry znak, jedyny dobry.

Odebrałam teścia ze szpitala. Schudł kolejne 2kg, łącznie od lipca chyba już 8. W usg nie ma opisanych zmian, ognisk na wątrobie, a było ich 4. Czy to możliwe, że po 1 chemii nie ma śladu po guzach??
Do tego obraz wskazuje na przewlekłe zapalenie trzustki...
I coraz większa zakrzepica żyły wrotnej.
Czy orientujecie się, czy w przypadku HCC można zrobić angioplastykę żyły wrotnej/wątrobowej? Lekarz mówił, że gdyby nie ta zakrzepica to byłaby szansa na przeszczep, bo wątroba po chemii się zmniejszyła i wygląda to lepiej. Ja nie wiem, może warto iść do innego na konsultację? Możecie polecić kogoś w kuj-pom? Onkolog, hepatolog czy lepiej chirurg?

opiekowałam się babcią, to nie był nowotwór, tylko jednym słowem starość...
Była osobą leżącą, umysłowo w swoim świecie, wołała dzień i noc. Później zrobily się rany z braku krążenia, ok. 40% ciała było hmm nie wiem jak nazwać, nie chcę potocznie - chore, same rany wszsytko co z tym związane. 3,5 miesiąca krzyku, bólu, opieka 24h. Miałam pielęgniarkę do pomocy, ale wiele musiałam robić sama. Dzieci miały 3 i 5 lat, wszystko słyszały i podziwiałam je, że podchodzą do choroby tak dziecięco, normalnie, taka kolej rzeczy. Jak moja babcia. Zawsze powtarzała, że to nie wstyd chorować, prosić o pomoc, być mytym przez bliskich itd. Mówiła, że to zaszczyt, że wychowało się dzieci/wnuki, że nie zostawią w potrzebie. A druga sprawa, że każdy z nas może kiedyś takiej pomocy potrzebować. Babcia jak jeszcze była sprawna umysłowo przygotowała ze mną ubrania na wypadek śmierci, powiedziała co i jak mam zrobić, jaki różaniec dać itp. Wtedy było to dla mnie dziwne, ale gdy przyszedł czas, gdzie człowiekiem targają emocje - żal, ból, wyrzuty sumienia, że jest odrobina ulgi, że bliski już dziś nie będzie cierpiał, nie trzeba zmieniać opatrunków, nie będzie tego przerażającego krzyku...

Dlaczego to piszę? Bo wiem jak ciężko z chorą osobą jest na co dzień, ale ja jestem dumna, że mogłam pomóc, opiekować się. I najważniejsze, że w chwili śmierci to ja trzymałam za rękę, że nie odeszła sama. To ja przygotowałam ostatnie opatrunki, już bez bólu.

Bardzo pomogła mi ksiązka "Akuszerka dusz"

wiesz, zarówno ona jak i ja z mężem nie wiemy jak się w tym odnaleźć. Rokowania są złe, czas ucieka przez palce. Nie spodziewaliśmy się czegoś takiego... Latem jeszcze razem pracowaliśmy w ogródku, grilowaliśmy itp. a teraz boimy się każdego dźwięku telefonu. O wiele łatwiej jest mieszkać z osobą chorą

kasztanka, trzymam kciuki za Tatę. W końcu komuś się udaje.
Zawsze trzeba wierzyć...

Ja nie wiem co zrobić, teściowa poprosiła mnie o kupno garnituru i koszuli, leży mi to na duszy, rozum kłoci się z sercem.
Przeżyłam śmierć bliskiej osoby, ale to było zupełnie coś innego. Inny wiek, inne podejście do śmierci, do opieki nad nią przez rodzinę. Po prostu inne pokolenie.

teściowa po raz pierwszy popłakała się rozmawiając ze mną przez tel. i poprosiła, żebym kupiła garnitur... Jakoś nie umiem tego ogarnąć...
Lekarz mi powiedział, że góra miesiąc, może dwa przy wielkim szczęsciu. Ale zostawiłam to dla siebie...
Nie wiem czego się spodziewać przy zakrzepicy, a chyba to jest najgorsze w chwili obecnej. Ja chyba najbardziej myślę trzeźwo, staram się mieć jakiś plan w razie różnych sytuacji, u mnie najpierw jest działanie, a poźniej emocje. Jednak dziś chwila załamania i łez.

Morfologia ok, RTG ok, nie ma niedrożności przewodu pokarmowego.
Wątroba się odrobinę zmniejszyła, a te sensacje jelitowe to prawdopodobnie po chemii.
Najgorsza wiadomość to, że zakrzepica wątroby się pogłębiła i rokowania są bardzo złe.
No i organizm coraz słabszy... a bóle silniejsze

Ja i tak nie rozumiem co to oznacza. Ile jeszcze czasu zostało? :-(