Znalezionych wyników: 2

Pricia, ja też modlę się cały czas, zamawiam mszę za zdrowie mamy, ale czasem mam chwilę załamania i emocjonalnego i wiary też :-(

Rozmawiałam dziś z onkologiem, pytałam o mamę, co mamy robić kiedy wybierze już 6 cykl chemii. Kazał czekać i kontrolować. Tylko czekać na co? Nie mam pojęcia jak to wszystko przeżyję, łudzę się, żyję nadzieją, liczę na cud. Jestem starsza od ciebie, mam 28 lat, mama jest dla mnie wszystkim, a co będzie z tatą kiedy zostanie sam? Serce mi pęka, i pęknie mojemu dziecku kiedy braknie mu jego ulubionej babci. Nie chcę o tym myśleć, staram się być optymistką, ale czasem mi to nie wychodzi. Jestem cholernie zła na siebie, ze nie potrafię jej uratować, że nie potrafię odnaleźć antidotum. Gdyby można było walić głową w mur, zapewne robiłabym to. Najgorsza jest ta niemoc, ta bezczynność :-(

Przeczytałam Twój wpis i płakać nie przestaję. Tak bardzo mi przykro i wiem, że żadne słowa nie oddadzą tego co teraz czujesz :-(

Moja mama też jest chora, ma międzybłoniaka (mesothelioma) , to straszny nowotwór i ma bardzo złe rokowania. Walczymy od 7 miesięcy, 2 dni temu zauważyłam u mamy straszne obrzęki na nogach i rękach, do tego poci się w nocy niesamowicie , choć nie ma upałów, a sypialnia przed spaniem jest wietrzona. Jest cała zimna, tak jakby dopiero co z lodówki wyszła i na dodatek mówi że czuje odrętwienie prawej piersi na tyle że nie ma czucia nawet swojego dotyku (jakby było martwe ciało). Jutro rano zabieram ją do lekarza, podejrzewam problemy z krążeniem. Strasznie się o nią boję :-(