Znalezionych wyników: 14

Nasi rodzice nie odchodzą tak zupełnie, na tej ziemi zostawiają cząstkę siebie w postaci nas swoich dzieci, najlepsza jej cząstka w postaci CIEBIE pozostała dla Twoich dzieci i tak ten świat kręci się od zawsze.
Przyjmij najszczersze kondolencje, oraz wielkie wyrazy uznania dla Ciebie, Twojego człowieczeństwa ::rose::

Bonaj
Oddział psychiatryczny jest takim samym oddziałem jak każdy inny, leczy ludzi CHORYCH. Pacjenci takiego oddziału są PACJENTAMI potrzebującymi pomocy, nikim innym. Mam szereg objawów psychosomatycznych, ucisk w klatce piersiowej, dyskomfort w gardle, gonitwę myśli w głowie, ratuję się jak mogę, odwiedzam psychiatrę i psychologa, jak otrzymam propozycję położenia się na takim oddziale nie będę zastanawiała się ani chwili i nie będę uważała, że w jakimkolwiek stopniu umniejszy mi to jako człowiekowi.

Czyli sprawy idą we właściwym kierunku, o ile można tak nazwać całą sytuację, ale mam nadzieję, że wiesz co mam na myśli. O to chodziło, o wyciszenie Twojej cierpiącej mamy i to osiągnięto, powoli drobnymi kroczkami i na sen przyjdzie pora, zaufaj lekarzom i pozwól im działać. Jak zobaczysz, że przy Tobie mama znów staje się pobudzona, wyjdż przychodzi mi na myśl, że patrząc na Ciebie w podświadomości, bo o świadomości w tym stanie nie może być chyba mowy odczuwa wyrzuty sumienia i stąd to zachowanie, ale to tylko takie moje przemyślenia. Działaj z wyczuciem bez emocji, należy się już spokój i ulga Twojej mamie i TOBIE.

Podziwiam Twoją determinację, jesteś wyjątkowo silnym i dobrym człowiekiem zasługującym w życiu na wszystko co najlepsze. To bardzo dobrze, że swoimi działaniami doprowadziłeś do tego, że mama jest pod ścisłym nadzorem, jest bezpieczna, ani ona sama, ani nikt inny jej nie skrzywdzi. Nie ulegaj emocjom, nie upieraj się nad "wyciągnięciem" mamy, zobaczysz po nocy w jakim kierunku idą sprawy, może uda się ją wyciszyć, jak nie wtedy będziesz się zastanawiał co dalej. Skoro nie ma rozsiewu do OUN to co się dzieje to skutek żle prowadzonego leczenia lekami przeciwpsychotycznymi, między innymi brak snu doprowadził do tego stanu, może być tak, że w końcu psychiatrzy się uporają z tym ciężkim stanem. Daj im trochę czasu. Tak nawiasem mówiąc pierwszy raz w życiu spotykam się z tak ekstremalnym przebiegiem choroby, a trochę już w swoim życiu widziałam.

[ Dodano: 2015-10-15, 22:09 ]
Wiesz w sumie dobrze, że nie pozwolono Tobie mamy zabrać, pomyśl co byś zrobił?jak dałbyś radę?

Marzenko
Ja to wszystko wiem, wiem co mogą jutro zaproponować Jarkowi dlatego wysłałam mu wiadomość na PW. Mam świadomość, że jutro mogą wypisać pacjentkę do domu. Znam takie sytuacje z autopsji, to jest koszmar nie do udżwignięcia.

[ Dodano: 2015-10-13, 21:50 ]
Jarek pisał przed chwilą, że nic z zaleconych "uspokajaczy" nie działa, więc jak pacjentka pobudzona TK nie zrobią i błędne koło się zamyka. :-(

Marzena 66
z całym szacunkiem, ale nie da się wykonać takiego badania jak TK kiedy pacjentka jest tak bardzo pobudzona. Powinna zostać wyciszona! a jak? to pytanie do specjalistów, przecież mama Jarka jest w szpitalu, w każdym szpitalu praktykuje się konsultacje specjalistyczne, ostatnio mój tata leżąc na płucnym był badany przez neurologa i przez kardiologa, którzy pomogli pulmonologom " ustawić" mojego tatę. W tym kierunku powinny iść działania, to niedopuszczalne, aby chora pacjentka męczyła siebie, personel i rodzinę.

Ja chyba śnię, nie wierzę własnym oczom! Jak to Pani ordynator poprosiła Ciebie o wsparcie? Ciebie?, a skąd Ty masz wiedzieć jak poradzić sobie z tak ciężko chorą osobą jaką jest Twoja mama! Twoja mama jest w szpitalu, Pani ordynator specjalista chorób płuc ma prawo nie wiedzieć jak opanować rozszalałą pacjentkę, ale na litość boską powinna poprosić o konsultację odpowiedniego specjalistę. Ręce i nogi mi opadają, bardzo mi Ciebie żal, bardzo Ci współczuję, nie zasłużyłeś sobie na takie przeżycia. Tupnij w końcu nogą z całych sił, niech Ci w końcu ktoś pomoże.

Jarku! powtórzę za pielęgniarką NIE, NIE, NIE. Posłuchaj tej Pani, ona ma doświadczenie co dzień ociera się o podobne sytuacje i wie co mówi. Przy okazji powiedz Jej, że Ją pozdrawiam, a Ty wyśpij się i odpocznij, bo przed Tobą jeszcze ciężkie chwile.

Naciskaj na lekarza z HD, aby szybciej " rozważał", coś trzeba zrobić i to szybko, takie silne pobudzenie męczy mamę, męczy Ciebie, męczy Twoją rodzinę. Nie wiem czy to dobry pomysł wycofywanie się ze sterydoterapi, jeżeli mamy rozsiew do OUN to sterydy działają przeciwobrzękowo, może Madzia70 jako fachowiec wypowie się w tej kwesti. Pomysł z pielęgniarką to drobny krok w dobrym kierunku, może uda się Tobie złapać choć chwilę oddechu, może i oby tak było, że mama przy obcej osobie wyciszy się.
Pozdrawiam

Kilkanaście lat wstecz moje wyobrażenie o hospicjum to była stara rozwalająca się buda pełna jęków umierających ludzi, taki obraz wytworzyła moja wyobrażnia na podstawie opowieści ludzi, którzy prawdopodobnie nigdy w takim miejscu nie byli. Moje pierwsze zetknięcie się z takim miejscem było ogromnym zaskoczeniem, weszłam do przytulnego, ciepłego miejsca pełnego kwiatów, pięknych obrazów na ścianach, ciszy i ogromnego spokoju. Wraz z rodziną nastawieni byliśmy bojowo, gdyż nasz terminalnie chory członek rodziny , zabrany z domu przez pogotowie bez naszej wiedzy i zgody po półgodzinnym pobycie na oddziale szpitalnym został tam umieszczony. Pani psycholog wraz z kierownikiem tej placówki zajęła się nami tak, że zgodziliśmy się na pobyt naszego chorego w tym miejscu, mogliśmy przebywać tyle ile chcieliśmy, bez żadnych ograniczeń, chory odszedł bez bólu, z godnością trzymany przez nas za rękę. O ile na ziemi bywają anioły, to są nimi osoby prowadzące i pracujące w hospicjach. Od tego czasu byłam w trzech takich placówkach, moje odczucia i ocena są jak najbardziej pozytywne.
Bonaj, nie piszę tego, aby Ciebie do czegokolwiek namawiać, czy przekonywać, próbuję obalić niesłuszny mit panujący w naszym społeczeństwie o tego typu miejscach.
Z tego co opisujesz, nie wiem czy ocena stanu Twojej mamy jest obiektywna, czy subiektywna, ma prawo taka być, jesteś jej synem, związanym z mamą emocjonalnie i uczuciowo, więc opinia Twoja i lekarza może być różna, ale jeśli nie wyolbrzymiasz , do czego masz prawo stanu mamy, to uważam, że powinna być pod stałą opieką, a czyją? i gdzie? Ty wspólnie z mamą o tym zdecydujecie i pamiętaj, że każda decyzja jaką podejmiesz będzie dobra, do każdej masz prawo.
Pozdrawiam i życzę siły.

Przy ZŻG obrzęk jest utrzymujący się, być może jest to opuchlizna posterydowa. Dziwisz się, że mama nie ma sił, a skąd ma je mieć? Choroba, byle jak się odżywia, do tego wypala fajki jedna za drugą, zdrowy poczułby się słabo, a co dopiero mówić chory. Bonaj, nie myślałeś o hospicjum stacjonarnym? Byłoby lżej wszystkim, chora miałaby inny komfort, to co robi, a na co Ty nie masz wpływu to autodestrukcja, strasznie to trudne i skomplikowane.

Objawy, które opisujesz mogą być rozsiewem do OUN ( zdemolowany pokój i cała reszta ), natomiast spuchnięta twarz i szyja może być objawem zespołu żyły głównej, co powiedział na to lekarz? Dopytaj, sprawdż, ZŻG jest bezpośrednim zagrożeniem dla życia.

Bonaj, myślę, że chemia nie zostanie podana, poziom płytek jest zbyt niski. Małopłytkowości nie leczy się transfuzją. Produkcja płytek po CHT jest przejściowo uszkodzona. Myślę, że lekarze odroczą podanie chemii do czasu samoistnej odbudowy.

Prawidłowa liczba płytek krwi ( trombocytów ) to 140-440 tys. w mm3. Nawet znaczne obniżenie do wartości 50 tys. w mm3 nie powoduje zagrożenia dla zdrowia. Konieczne może być odroczenie kolejnego kursu chemioterapii przy poziomie płytek niższym niż 100 tys. W Waszym przypadku tak prawdopodobnie będzie.