Znaleziono 1 wynik

Witaj Ewo!
1,5 roku temu pożegnałam moją Mamę. Po jej śmierci czułam, jakbym straciła cząstkę siebie. Teraz już nie przeżywam tak, jak przedtem, ale wspomnienia dalej wyciskają mi łzy z oczu i tęsknota dokucza...

Ty, pomimo młodego wieku, tyle czasu żyłaś chorobą Mamy, dla Mamy, starałaś się być silna dla niej i dla bliskich, że nie można się dziwić, iż nie umiesz sobie poradzić z jej stratą, ułożyć życia na nowo. Może gdybyś mogła porozmawiać o tym z kimś, do kogo masz zaufanie, byłoby Ci łatwiej.
A może wizyty u psychologa byłyby dobrym rozwiązaniem?
Skoro Twój partner jest czułym, opiekuńczym facetem, powiedz mu o swojej potrzebie bliskości, na pewno Cię zrozumie.
Ja wiem, że osobie skrytej trudno się otworzyć, ale najgorzej zostać z tymi wszystkimi emocjami samej.
Ściskam Cię ciepło.