Znaleziono 1 wynik

Dziewczyny już napisały to co najważniejsze

Ja może dodam od siebie nieco z fachowej literatury -> tj. co współczesna psychoonkologia sądzi o problemie ile choremu należy powiedzieć, ile powinien wiedzieć?.
Powyższe stanowi bowiem problem tak dla lekarzy jak i (często) dla najbliżeszej rodziny.

Odpowiedź brzmi: dokładnie tyle, ile chciałby wiedzieć.

Nie jest to proste bowiem trzeba choremu poświęcić czas, by go "wyczuć" - co w naszych realiach (tu już mi chodzi o służbę zdrowia) -gdy np onkolog ma do przyjęcia w ambulatorium dziennie kilkudziesięciu pacjentów- jest często niemal awykonalne.
Jednak dla rodziny może być to cenna wskazówka.

Każdy podświadomie dąży do sytuacji/atmosfery która daje mu jak największy możliwy komfort i poczucie bezpieczeństwa. Jedna osoba czuje się lepiej wiedząc, u innej osoby taka wiedza (a nawet sama rozmowa na ten temat) budzi poczucie zagrożenia.

Temat jest baaardzo obszerny, pewnie będzie jeszcze nieraz omawiany -
na tę chwilę chciałam jedynie dołączyć do grona poprzedniczek i upewnić Cię, że nic złego się nie dzieje - jeśli faktycznie wyczuwasz opór u taty w kwestii rozmowy na ten temat, to nie drąż sprawy i pozwól mu na jego własny sposób na radzenie sobie z tą sytuacją:-)
uściski.