Znaleziono 1 wynik

Drodzy Forumowicze! :)

Ten dział naszego Forum powstał z Waszej inicjatywy i jest wyłącznie "Waszym dzieckiem":-)
Odzew jest duży - widać, że dział ten -jak na jego początki - jest wyraźnie uczęszczany i na pewno dalej się będzie rozwijał. Jest to w pewnym sensie dowód na to, jak istotną sprawą jest w chorobie nowotworowej - zarówno dla samego pacjenta, jak i dla jego najbliższych, sprawa umiejętności radzenia sobie z emocjami, lękiem i niezliczoną ilością pytań natarczywie pojawiających się a pozostających często bez odpowiedzi. W Waszych wypowiedziach widać wyraźnie, jak wiele spraw zostaje do wyjaśnienia, o jak wielu rzeczach warto porozmawiać i ile lęków i rozpaczliwych myśli ujarzmić.
Jestem również głęboko przekonana, że ogromna większość Forumowiczów (jak nie wszyscy!) potrzebowałaby powyższego w tym samym stopniu, tyle - że wiele (lub większość) osób nie umie o tym rozmawiać, boi się przemówić, boi się zmierzyć z własnymi myślami.
A to dlatego, że NIKT im dotąd nie pomógł nauczyć się o tym rozmawiać i zrozumieć, że z uczuciom : strachu, osamotnienia, żalu, buntu (i innym) w sensie negatywnych, tłumionych w sobie emocji, można skutecznie przeciwdziałać! Że można je "oswoić" i nauczyć się żyć z nimi tak, by dotkliwie nie raniły.

W dziale tym rozpoczęły się dyskusje, w których dyskutanci dzielnie próbują odnaleźć różne rozwiązania / odpowiedzi na dręczące pytania / właściwą drogę do tego, by zgasić wewnętrzny niepokój.
Jestem pełna podziwu dla poziomu dotychczasowych dyskusji - pomimo znaczących różnic w poglądach i sposobie myślenia została zachowana dotąd pełna ciągłość dyskusji, a zbędne spory nie mają miejsca - zamieniają się co najwyżej w budującą i rozwijającą wątek polemikę.

Myślę, że taka forma prowadzenia dyskusji jest bardzo potrzebna i sama w sobie stanowi dużą wartość.

Jednak pomyślałam również - m.in. pod wpływem postu Mrakada, który napisał, że uzyskał prawo (i z niego skorzystał) do kilku konsultacji u psychoonkologa (i na tym koniec, bo NFZ pokrywa z zasady koszty jedynie kilku wizyt i ani jednej więcej) - że zapewne ogromną wartością byłoby, gdyby Forumowicze czasem mogli zwrócić się z pytaniem / lub uzyskać poradę od profesjonalisty - sami zresztą zainicjowaliście m.in. dyskusję o tym, że tak pożądany jak i nieosiągalny dla przeciętnego pacjenta onkologicznego (lub jego bliskich) jest w naszym kraju psychoonkolog.

W związku z powyższym napisałam, w imieniu naszego Forum, do Pani Profesor Krystyny de Walden - Gałuszko - światowej klasy specjalisty ; lekarza psychiatry, Prezesa Polskiego Towarzystwa Psychoonkologicznego (PTPO), autora i współautora wielu publikacji dotyczących problematyki związanej z psychoonkologią i jakością życia osób zmagających się z chorobą nowotworową oraz możliwościami poprawy tej jakości poprzez opiekę nad jego psychiką.
Myślę zresztą, że powyższe przedstawienie osoby Pani Profesor jest tu w zasadzie dla wielu z Was jedynie formalnością:)

Przesłałam Pani Profesor adres strony internetowej naszego Forum i zadałam pytanie, czy Polskie Towarzystwo Psychoonkologiczne zechciałoby z Forum nawiązać współpracę, polegającą głównie na wsparciu przez specjalistów PTPO naszego Forum swoją profesjonalną wiedzą w zakresie psychoonkologii. Oczywistym jest fakt, że Forum, poprzez swoją ogólnodostępną formę wypowiedzi, stanowiącą "wirtualny świat" coraz większej ilości jego użytkowników (jak i osób wyłącznie czytających) w naturalny sposób stałoby się promotorem wartości, które PTPO stara się przekazać i dotrzeć z nimi do jak największej rzeszy potrzebujących.

Chciałabym Was poinformować, że Pani Profesor odpisała i wyraziła serdeczne zainteresowanie i chęć współpracy.
Zapytuje nas jednocześnie o propozycje formy, w jakiej współpraca ta miałaby przebiegać.

I tu wracam do początku tego postu - ten dział powstał z Waszej inicjatywy. Wydaje mi się więc, że naturalną tego konsekwencją powinno być oddanie Wam obecnie głosu - w formie prośby o pomysły i propozycje ;
mamy szansę skorzystać z profesjonalnej pomocy, być może zapytać o sprawy, na które nie znamy obecnie odpowiedzi. Pacjenci - może o sposób na poradzenie sobie "z sobą", bliscy chorych - może o sposób, w jaki najlepiej wobec chorych postąpić? Co im powiedzieć? I czy powiedzieć?...

Myślałam o tym, by poprosić o zaglądanie tu członków PTPO i zachęcić do udziału w dyskusji "na żywo" na Forum, by była okazja do wspólnej wymiany zdań, wyrażenia swojej opinii i do zadania pytań "z życia wziętych", na które może nie być pełnych odpowiedzi w wiedzy przekazywanej w formie pisanej (książki / publikacje). Zresztą , komunikacja bezpośrednia, wyrażona za pomocą żywej dyskusji na forum, mogłaby być dla wielu osób - czytających wypowiedzi na Forum oraz tych, którzy do nas lada moment lub wkrótce dołączą - bardziej przemawiająca.
Ale - to jedynie mój pomysł, i to bardzo ogólny.

Mamy szansę na to, by forum to stało się -prócz miejsca dyskusji społeczności tu zgromadzonej- źródłem profesjonalnych informacji. Ci bowiem - którzy posiadają profesjonalną wiedzę i doświadczenie - chcą nam pomóc. Wykorzystajmy to! :-)

Poproszę Was teraz o przejęcie inicjatywy -wzięcie udziału we współtworzeniu kształtu tego forum poprzez wypowiedzenie się (w tym wątku) -

w jakiej formie pomoc Polskiego Towarzystwa Psychoonkologicznego byłaby na tym Forum dla Was najbardziej wartościowa :-)

[ Dodano: 2009-03-12, 13:46 ]

Chcę zaznaczyć, że na tę chwilę nie znamy możliwości PTPO i nie wiemy w jakim zakresie czasowo i kadrowo:) mogłoby nas wspomóc (to, że mogą istnieć tego typu ograniczenia jest -myślę- sprawą dla wszystkich oczywistą).
Dlatego wątek ma pełnić funkcję stricte informacyjną (nie ma jeszcze żadnych ustaleń) - ma jasno wyrazić jakie są nasze oczekiwania / w jakiej formie pomoc byłaby potrzebna i.. na jaką skalę zareagujecie:) na pomysł takiej współpracy. Myślę, że to ostatnie będzie bardzo istotne, pokaże bowiem jaki jest potencjał do współpracy z pacjentem onkologicznym/jego bliskimi w takim medium jak internetowe forum onkologiczne.