Znaleziono 1 wynik

Karinko, myślę, że będziesz wiedziała. Mnie też sporo dopomógł wyżej wymieniony temat, chociaż zdarzało mi się momentami źle interpretować różne objawy - jako te świadczące o bardzo bliskim końcu, a jednak później jeszcze to trochę trwało. W końcu postanowiłam przestać popadać w paranoję i skupić się na obecnej chwili, mając w świadomości to, że to już końcówka, ale wciąż nie wiadomo czy potrwa dzień, dwa, może tydzień.
W ostatnich chwilach mojemu tacie towarzyszyła mama, ja akurat tamtego dnia nie pojechałam do szpitala. Ona nie czytała tego forum i nie miała nigdy wcześniej tego typu doświadczeń, a mimo to po wejściu do sali i zobaczeniu taty na dwie godziny przed odejściem, wyczuła to. Był całkiem nieprzytomny od tygodnia, ale dopiero tuż przed śmiercią jego twarz całkowicie się zmieniła, pojawiło się zasinienie na rękach i uszach, ciężko mu się oddychało.
Trzymaj się ciepło, życzę dużo siły w tak ciężkich chwilach.