Znalezionych wyników: 4

Damian czytam i widzę mojego tate. Nie będę Cie pocieszać, wiesz jak jest.

Nie martw się głodu nie czuje, być może stan w jaki wprowadzają go plastry niwelują strach, lęk, ból na pewno.
Ja widziałam w oczach ojca "TO JUŻ" wiedział, że umiera.. Umarł przy mnie.

Najpierw ulga, ze jz sie nie męczy. Teraz jest pustka i żal, że mogłam jeszcze więcej z nim siedzieć
Pozdrawiam :*

damianw

ważne, że dobrze zabezpieczony przeciwbólowo.
Teraz tylko być przy nim, to bardzo ważne

JaBaba,
Z wątkiem jestem zapoznana, z resztą z wszystkimi DRP na tym forum.
Pomyliłaam użytkownika- owszem. MOJA WINA. AMEN

Damianw za pomyłkę najmocniej Cie przepraszam, słowa, które skierowałam do magdy są dla Ciebie

Pozdrawiam

magda85,
doskonale wiem przez co przechodzisz.
Do tej pory mam obraz taty jak umiera.

Moja porada: spędzaj z nim jak najwięcej czasu, głaskaj, przytulaj ile wlezie.
Ja byłam praktycznie cały czas przy tacie, ale mija 2 miesiąc od śmierci a ja czuje niedosyt, że mogłam więcej.

Pozdrawiam Cie:*