Znaleziono 1 wynik

Zoi

Może to zdoła Cię pocieszyć. Ja płakałam na poczekalni przed gabinetami lekarskimi. Otoczona pacjentami, z tymi samymi problemami. Powodem moich łez, była bezradność. Dostałam informację telefoniczną, że na konsultację dotyczącą chemioterapii dostanę się bez wcześniejszego zapisywania na wizytę. Zgodnie z nią pojechałam i pani w okienku poinformowała mnie, że zostanę przyjęta przez lekarza za miesiąc. Znaczyło to, że nie dostanę chemii, bo będzie za późno. Stanęłam na tej poczekalni i zaczęłam dzwonić po gabinetach, łzy lały się potokiem. Bardzo się bałam, że za miesiąc usłyszę, że na własne życzenie nie dostanę leczenia. Lekarze podeszli do mojego problemu całkiem inaczej. Już na drugi dzień zostałam zakwalifikowana do leczenia. Nie wstydzę się tych łez. Właśnie dzięki nim pozbyłam się strachu i zaczęłam działać.
Co do finansów, też borykam się z brakiem funduszy. Nawet nie wyobrażałam sobie jak moja choroba wpłynie na płynność finansową mojej rodziny.
Trzymaj się