Znaleziono 1 wynik

Kiedy mój Tato zachorował na raka płuc i opłucnej miałam podobnie jak Ty niewiele ponad 30 lat.To było wiele lat temu,ale pamiętam wszystko bardzo dokładnie.Choroba trwała pół roku.Nie stosowano żadnej chemii.Tato prawie cały czas spędził w szpitalu chorób płuc ,około 100 km od domu.Z powodu szybko narastającego płynu w opłucnej nie było możliwości powrotu do domu choć na parę dni.Nie mogłam pogodzić się z chorobą Taty.Wydawało mi się niemożliwe,że świat kręci się dalej,a przecież mój Tato umiera.Po kilku miesiącach choroby przyszła pokora,modliłam się tylko o to,aby Tato nie cierpiał.Odszedł cichutko,w samo południe.Dzisiaj ,po trzydziestu latach wcale nie jest mi lżej,tym bardziej,że 10 lat temu zmarła moja Mama. Wiem co czujesz,strach,ból,bezradność
że nie da się pomóc, i poczucie wielkiej krzywdy.Bądż ze swoimTatą tak często,jak On tego potrzebuje.Pozdrawiam Cię serdecznie.