Znalezionych wyników: 36

Dzisiaj byli z HD. Podlaczono jednak kroplowke z biofosf. I 500 pwe z metoclop. Jest też koncentrator(?) powietrza. TATA nie chcę go używać, przeszkadza mu i szumi (nie znosi szumów, ledwo zniósł kiedyś rezonans) . Nie zmuszamy go, mówimy ze to w razie jakby gorzej oddychal. P. Doktor dopisała kilka rzeczy(leków) ale generalnie stwierdziła to co podejrzewałam - jesteśmy blisko końca już. Dni, może tydzień.

Gorzej. Z jedzeniem. Z piciem. Z oddychaniem. Gorzej z obrzekami nóg. Gorzej z mówieniem. Gorzej z logiką wypowiedzi. Gorzej ze wszystkim.
Boże daj nam siłę na kolejne dni.
Dziękuję wszystkim za słowa wsparcia. Za te słowa, które może nie dają nadzieji ale utwierdzaja w przekonaniu ze nie jestem sama.

Jutro ma przyjechać p. Dr z HD z wynikami badań krwi. Ma podłączyć kroplowke z biofosf. Walka o każdy dzień, każda chwilę dłużej trwa. Nie oddamy taty do szpitala, nie będzie mimo to uporczywej terapii. Jest dużo miłości i robimy wszystko żeby ulżyć. I tu pytanie. Czy ktoś orientuje się czy HD wypozycza butle z tlenem? Jak się z nią obchodzić, jak ona wygląda? Na oddziałach są takie wielgachne tylko więc takiej "domowej" niestety nie widziałam.

Od wczoraj pogorszylo się tacie. Jje mało, bardzo powoli. Ciężko oddycha. Nie ma halucynacji, ale przysypia w trakcie rozmowy. Nie kaszle. Nie ma objawów niedotlenienia - sprawdzam dłonie i stopy, chyba że wcale nie musi być zasinienia tam. Zfioletowial mu koniuszek nosa, ale on ciągle go wyciera(ma jakby katar sienny), a że ma cerę naczynkowa to może po prostu mu popekaly... Ma obrzęki na nogach ale cały dzień siedzi na kanapie więc to może być od tego? Jutro pobranie krwi, a w czwartek lekarz z HD. Jak to wszystko napisałam i przeczytałam jeszcze raz to uświadomiłam sobie ze sama się chyba oszukuje. Prawda? Zaczyna się "ten" proces prawda? Dostaniemy jeszcze wspólne święta czy raczej się nie nastawiac? Ja wiem że wg prognoz już wykorzystaliśmy "limit" tak ze 2 m-ce temu...

Dzisiaj były Panie z HD. Jeśli kiedykolwiek trafia na mój wpis to chciałabym im bardzobardzo podziękować !! Cudowna Pani Doktor i Cudowna Pani Pielęgniarka! NNaprawdę czuję że Tata jest w dobrych rękach i już się nie boję o dalsza opiekę medyczna. Słuchały cierpliwie mnie i mamy. Nie spieszyly sie. Dokładnie zbadaly tatę.
Ale do rzeczy. Morfine pozwoliła zmniejszyć do 60 ale nie od razu tylko powoli (zwiększenie podawania paracetamolu). Zalecila TK głowy bo mogło dojść do udaru bądź przerzutu. Zleciła i badania krwi - np tsh które dawno nie było badane a może być przyczyną zbyt szybkiej pracy serca (że też na to nie wpadłam). I oczywiście zleciła i będzie przy pierwszym podaniu biofosfonianow. Rozwiala kilka naszych wątpliwości, odpowiedziała na pytania. Słowem wszyscy byliśmy zadowoleni.

Ps. Owszem zakazala mi się zbliżać na odległość mniejsza niż 1,5 m

Rodzice mieszkają na parterze, my na piętrze - mamy oddzielne tak jakby mieszkania więc dużego problemu nie ma.

Zmniejszylismy ale dopiero wieczorną dawkę tzn bo przyjmuje o 8 i 20 godz. A lekarz był o 12. Wczoraj Tata też w prawie całkowitej świadomości. Mówię prawie bo miał "małe halucynacje" ale był świadom tego i nam o tym mówił. Np. Ma kaledarz - nie ma kalendarza, liczy pieniądze - nie ma pieniędzy etc. Ale za to deprecha pełna gęba. On już nie chce, ma dość, płacze - wydaje mi się że dotarło do niego ze jednak z tego nie wyjdzie. Siedzi i płacze. Jje, bo jak mama każe to musi. I głos znowu słabszy, cichszy z chrypka.
A ja mam zapalenie płuc i oskrzeli - na trzecim antybiotyki jadę, dozylnie. Taki kompromis z moim lekarzem rodzinnym - jak się nie poprawi to idę do szpitala. Jednak bardziej się boję o Tatę, mogę go zarazić? Nie powinnam się zbliżać zbytnio?

Eskapada- ucieczka

Hej. Strasznie Ci współczuję. Jednak zgadzam się z wpisem wyżej. Jeśli by (nie daj Boże) coś się z którymś stało to mogą mieć pretensje do ciebie ze nic nie powiedziałas.

I znajdź kogoś do pomocy ! Pielęgniarkę środowiskową, kogoś z rodziny, lub choćby przyjaciółkę. Musisz wyjść - odetchnąć. Bez szpitala, bez zamartwiania się. Chociaż godzinę dziennie - to cię wzmocni psychicznie.
Pozdrawiam. Trzymaj się .

A więc tak. Tacie się poprawiło na tyle że wstał jednak z łóżka. Przyjechał lek rodz i pogadal z rodzicami. Powiedział że to jeszcze nie koniec, że to od morfiny i jakiś innych leków - że niby jakiś miks leków to spowodował. Kazał zmiejszyc morfine do 70mg i podawać paracetamol w razie potrzeby. Haloperidolu nie podawać cały czas tylko w razie konieczności. I w ogóle ze po tygodniu będzie się czuł lepiej. Mama w skowronkach (zazwyczaj jest realistka- skrzywienie pielęgniarki), tata z miną dalej pt. Nic-mnie-to-już-nie-obchodzi. A ja się normalnie boję. Nosz qwa. Nie ufam temu lekarzowi ale rodzice mają prawo decydować jak chcą. Czy mogę się spodziewać zespołu odstawiennego przy zmniejszeniu morfiny?

[ Dodano: 2016-11-09, 06:46 ]
Nie wiem o co chodzi ale tata wczoraj wieczorem odzyskał świadomość. Sam mówi że tylko w 90%, ale wow :shock:

Usyszalam gdzieś ok 23 jak rozmawia z mamą, przestraszylam się ze coś znowu się dzieje. A tu niespodzianka. Tata opowiada mamie ostatnie dwa dni, jego halucynacje, strach - wszystko pamięta! Mówił już zdrowszym, silnym glosem. No jakbyśmy się cofnęli o miesiąc.
Boję się cieszyć. Chciałabym wiedzieć skąd ta nagła zmiana? Co się dzieje? No nic nie rozumiem...

Noc była nispokojna, trochę spał trochę chodził. Rano okazało się że ma podwyższoną temperaturę - 38 st. Wiem że to nie dużo ale w jego stanie. Wczoraj zaczęliśmy antybiotykoterapie - lekarz rodzinny na podstawie wyników mu przepisał. Nie wiem czy to nie jest już sztuka dla sztuki. Dziś poproszę naszego księdza o namaszczenie chorych. Będziemyspokojniejsi, w razie jakby odszedł nagle np podczas snu.

Nie można go zostawić nawet na chwilę. Boi się tego co widzi, męczy go to. Czy jak organizm się wysici haloperidolem to choć trochę mu to ustąpi? Czy lepiej go usypiac nasennymi(jakimi?) Czy w ogóle to może być stan przejściowy i mu się poprawi?

Minęło 4h względnego spokoju i sytuacja się powtarza. Chcę wyjść do sąsiada coś mu wytłumaczyć. Mówi że zamknelysmy go bo się go wstydzimy. Ja zaczynam się normalnie bać. On ma 190 cm wzrostu a dzięki tej morfinie jest cholernie silny. Mam 1,5 rocznego synka i muszę znim siedzieć (mieszkam z rodzicami ale na piętrze), ale cały czas nasluchuje. Panie z HD kazały podać ponownie haloperidol. Boję się ze on coś zrobi sobie albo mamie...

Dzisiaj zadzwonilysmy do HD. Będą w czwartek.
Morfine przepisuje lekarz rodzinny, po odpowiedniej notce od onkologia.

Dziś tata miał ewidentna psychoze. Zaczęło się niewinnie od szukania "opuszczonej" zapalniczki, a potem już na całego - jesteśmy w telewizji, jak moglyscie (ja i mama) się na to zgodzić, on już nie chce być w tym szpitalu (jest cały czas w domu), co wy mi dajecie, chcecie żebym umarł, kiedy będę mieć dializy (jest już 8 lat po przeszczepie nerki). Zero kontaktu logicznego - krzyki, bluzgi, płacz. Po konsultacji z lek dom dalysmy 10 kropel haloperidolu. Minęło 2 h zaczął chyba działać. Nadal nie do końca kojarzy co się dzieje dookoła ale jest spokojniejszy. Wiem że jesteśmy na "ostatniej prostej". Jedyny pozytyw to taki ze już niedługo przestanie cierpieć i "wyzdrowieje". Boję się nocy, bo wiem że wtedy się to nasila (psychoza). Ile możemy mu dac maksymalnie tego?

Bardzo proszę o szybką pomoc! Pobralismy dziś krew tacie i przerażają mnie wyniki:
WBC- 16.3
HGB- 8.1
PLT- 432
CRP- 153 (!!)
Mocznik- 84
Kreatynina - 1,62

Szczegóły rozmazu sobie darowalam, ale jak trzeba to wpisze . Boję się ze Tata wymaga toczenia krwi i antybiotyku. Czy może to przezut? Tata w ostatnich dniach wyglądał okropnie, blady, nie kojarzy dnia, miesiąca, nie a w ogóle pamięci. Dziś inaczej - lepiej się czuję. Proszę o szybką analizę i radę co można zrobić...

[ Dodano: 2016-11-05, 19:11 ]
Dodzwonilam się do NPL , akurat na dyżurze była znajoma mamy. Opisalysmy sytuację, ona w pełnych ciepła słowach powiedziała ze tak wygląda umieranie na raka... Nie ma co panikowac, nic na to nie poradzimy...

Czy to prawda? Początek końca?

Jestem w żałobie przed żałobą.
Mieszkamy z rodzicami w domu jednorodzinnym. Ich problemy to nasze problemy i odwrotnie. Tata umiera... Widzę gasnace światło w jego oczach. Widzę to samo w oczach mamy. Ona mi mówi że umrze zaraz po nim a najchętniej z nim. Muszę sobie radzić z emocjami taty, mamy i mojego brata, który mimo iż ma prawie 40 lat tego nie ogarnia. Znowu muszę oddalić siebie, swoje życie - mówię znowu bo przezywalam to jak zmarł nagle mój drugi brat, prawie 20 lat temu. Nie mogę planować wakacji, ani nawet świat bo nie wiem "jak" będzie. Boję się nawet przyszłego miesiąca... Tak szybko mijają dni. Patrzę na mojego tatusia i czuję się nie jak dorosła kobieta, matka dwójki dzieci ale jak mała dziewczynka, której bohater przegrywa walkę. Będę polsierota !! Matko, ale to brzmi... Wyobrażałam sobie ze rodzice umra jak moje dzieci będą dorosłe, spokojnie, w łóżku.. Nie jestem jeszcze gotowa na pożegnanie !!!
Jak sobie z tym radzicie? Jak się z tym pogodzić?? ;(

Dziękuje. Właśnie to samo powiedziałam mamie (tacie też z reztą). Chciałam wiedzieć czy dobrze myślę.
Wszystkie nasze wątpliwości i pytania biorą się właśnie z tego, że nikt sie tatą (od strony lekarskiej) nie zajmuje. Nasz lekarz domowy robi co może, ale umówmy się - nie ma takiego doświadczenia i wiedzy jak lekarz hospicyjny. Jak wspomniałam wcześniej - jesteśmy w kolejce z dopiskiem "pilny", ale czas oczekiwania to ok. 3 m-ce.
W kwestii mocznika. Odstawiliśmy dodatkowe białka, które brał jako suplement, po tyg zobaczymy czy to coś da.