Znalezionych wyników: 3

Przyjmij wyrazy współczucia :(

trev, dobrze że coś u Was na tę chwilę się polepszyło, w takim momencie życia stabilizacja choćby chwilowa jest na wagę złota. Nie tłumacz się, stan psychiczny człowieka wspierającego bliskiego w tak trudnej chorobie może być naprawdę ciężki, zdarzają się trudne chwile.
Jesteś facetem i powiem Ci że tym bardziej Cię podziwiam, bo widziałam w trudnych chwilach reakcje bliskich mi mężczyzn którzy na co dzień są wspaniałymi ludźmi i niestety nie dawali psychicznie rady. Jesteś bardzo dzielny.
I tak jak napisałeś czasem ta intuicja musi być naprawdę duża żeby wyczuć że trzeba działać i to szybko. Ja miałam podczas choroby mojej mamy taką taktykę że jeśli coś się działo to starałam się reagować błyskawicznie, być pół kroku przed.
Pozdrowienia i oby stabilny, dobry czas trwał jak najdłużej.

Nie możesz się obwiniać, na wiele rzeczy wpływu nie mamy.
I to że chory musi być w odpowiedniej kondycji aby leczenie mogło być kontynuowane, nie jest bez sensu, czasem trzeba wybierać i niestety nie można pozwolić aby agresywna terapia była przyczyną śmierci pacjenta. Tata ma swoje lata, jest słaby, choroba postępuje i prawdopodobnie nie da się już jej zatrzymać. Trudny to będzie czas i życzę Tobie Tacie i waszej rodzinie abyście przeżyli go jak najlepiej. Jesteś bardzo dzielny, robisz wszystko co możesz, nie dołuj się niepotrzebnie, pozdrawiam