Znalezionych wyników: 2

Ja, pracując z tymi pacjentami na co dzień i mając troszkę większe doświadczenie wyniesione z kontaktu z nimi, to co można zasugerować - to rozpoczęcie leczenia od podania sterydów. Niejednokrotnie po podaniu dużych dawek sterydów uzyskuje się poprawę stanu chorego i można rozważyć rozpoczęcie chemioterapii.
W przeciwieństwie do mojej przedmówczyni znam trochę pacjentów, którzy w tym wieku z DLBCL zostali wyleczeni (choć już sam wiek jest negatywnym czynnikiem prognostycznym) albo udało im się przedłużyć życie, a przede wszystkim - zmniejszyć dolegliwości. Ocenić może to kompetentny hematolog, po zbadaniu chorej, zapoznaniu się z wynikami, ocenie możliwości powikłań.
Niemniej, pytanie, czy Babcia jest na tyle świadoma swojego stanu, żeby cokolwiek tutaj zadziałać.
Bo jeśli chory nie wie, co się z nim dzieje - trudno mówić o jakiejkolwiek możliwości leczenia.

Nie wiem, czy Babcia chorowała na np. choroby serca, zawały, migotanie przedsionków?
Chłoniaki DLBCL u przynajmniej części chorych są wyleczalne, a hematolog dobiera chemioterapię "szytą" na miarę chorego - co minimalizuje choćby ryzyko nacieku kanału kręgowego i niedowładu... Albo niewydolności nerek z ucisku moczowodów.
Niemniej, jeśli stan jest poważny, można z tej chemii zrezygnować. to, co my czasem robimy, to podajemy duże dawki sterydów, które mają chwilowo opanować chłoniaka, i dopiero wtedy oceniamy, czy chory nadaje się do chemii.