Znalezionych wyników: 14

Trzymamy kciuki za samopoczucie Męża

Betsi, nie miej mi proszę za złe. Nikt nie chce Wam robić celowo na złość czy Was dołować. Musicie stawić temu czoła, a przede wszystkim zadbać o odpowiednią opiekę nad Mężem. Nie powiedziałem Wam niczego, co byłoby niezgodne z wiedzą medyczną, bo śledzę Wasz przypadek od dawna, znam i kibicuję. Mąż przeszedł wiele linii leczenia, mnóstwo różnych chemioterapii, immunoterapii, dwa przeszczepy, w których nie było odpowiedzi. W tej sytuacji medycyna nir ma już za wiele do zaoferowania, bo nie ma trwałej możliwości wyleczenia. Będzie to leczenie, które może zmniejszyć objawy i nawet wydłużyć życie. Ale po przedyskutowaniu sytuacji w gronie fachowców, z moderatorami, z Justyną, Marzeną, uznaliśmy, ze ktoś musi Wam to powiedzieć. Sytuacja może zmienić się w każdej chwili, a Wy możecie oczywiście udawać, że nic się nie dzieje. Niestety, dzieje się,w przypadku wznowy po alloprzeszczepie po prostu jest to poważna sytuacja. Jak dalej wykorzystacie ten czas, zależy tylko od Was. Mam wrażenie, że masz mi za złe, że mówię prawdę. Ale uważam, że oszukiwanie kogokolwiek i dawanie nadziei, która się nie spełni i nie ma pokrycia, nie ma sensu. Robimy to tylko dla Waszego dobra - dajcie sobie pomóc. Wybór zależy od Was - nikomu nie jest łatwo pisać takie słowa, ja na swój sposób też to przeżywam i współczuję i rozumiem, uwierz. Nie jestem człowiekiem odartym z uczuć. I nie chcę Wam zabierać nadziei, tylko usiłuję uzmysłowić, na co realnie możecie liczyć. Na przedłużenie życia i zapewnienie komfortu i jego jakości przez leczenie, nie na trwałe wyleczenie. Ściskam mocno.

Trzymać się dzielnie i się nie poddawać!

Współczuję z prawem jazdy, na medycynę się dostałem, a tego zdać nie mogłem za żadne skarby świata :D Głowa do góry, nie Ty pierwsza.
Z mężem współczuję jeszcze bardziej, każdy miałby dość tak długiego leczenia...
Trzymaj się ciepło

Najważniejsze, że Mąż wraca do sił!

Zdaję sobie sprawę, bo robi się coraz bardziej pod górę. _itsme_

Stale trzymamy

Trzymamy kciuki.

Miejmy nadzieję, że nic się nie będzie świecić

Przecież to normalne, że musisz pracować. Rodziny innych pacjentów też pracują, nawet po allogenicznym, od dawcy, przeszczepieniu, a pacjenci nie chorują. Głowa do góry! Trzymam kciuk, i za Męża, i za prawo jazdy.

To nie jest takie straszne i zwłaszcza młodzi ludzie przechodzą przez to dość obronną ręką

Mam świadomość, że każdy normalny człowiek jest w stanie zwariować w takiej sytuacji :(

Zdecydowanie. Wręcz jeśli pacjent wierzy, że wszystko się powiedzie, to z pozytywnym nastawieniem wszystko łatwiej przemija.

Głowa do góry. Naprawdę. Warto zastanowić się nad pomocą psychologa.

No trzymajcie się ciepło i dajcie znać, co ustalono!