Znalezionych wyników: 13

Kasia,
A w Waszym hospicjum jest psycholog? Może on mógłby jakoś pomóc albo coś Wam podpowiedzieć?
W "moim" zbierał się "sztab kryzysowy" w przypadkach przedłużającej się agonii.

:/pociesza:/

Dużo siły życzę, przede wszystkim Tobie i Mamie, a Tacie, żeby znalazł spokój...

Jasne, że dajecie!
Myślę, że to już bliżej niż dalej.
Spokojnej nocy Wam życzę :*

Kasia,

Może skonsultować z lekarzem podawanie podskórne (chyba, że tato już ma"motylka",a Wy jesteście poinstruowane), moim zdaniem to odpowiedni moment.
PS. Mnie się bardzo dobrze czyta Twoje "podpunkty"😘Minimum formy, maksimum treści i łatwo odpowiedzieć!
Trzymaj się-jak przyjdzie czas, na pewno będziesz umiała pożegnać się z Tatą. Czasem wystarczą dwa zdania.

Kasia,

każdy, kto opiekował się osobą terminalnie chorą wie doskonale, co masz na myśli.
Trudno jest patrzeć jak choroba zmienia naszych bliskich. Możesz czasem nawet "nie lubić" swojego chorego taty - do wszystkich uczuć masz prawo, najważniejsze, że jemu nie dajesz ich odczuć :*
Co do leków przeciwwymiotnych, to mój tato dostawał Metoclopramid (akurat podskórnie, jak wszystko) i bardzo mu pomógł, choć nie miał aż takich kłopotów, jak Ty opisujesz.

Ściskam bardzo mocno! Dajesz radę :/pociesza:/

Kasiu,
Ja brałam Persen/Neopersen Noc i podczas choroby taty nawet pomagało. Gdy niedługo po tacie zmarła mama, dostałam doraźnie Bellergot(super!),a Hydroksyzyne 3xdziennie,ale ta dawka zwalała mnie z nóg i brałam tylko jedną tabletkę na noc,a i tak czasami wstawałam nieprzytomna. Musisz niestety przetestować na sobie, u mnie np. herbatke z melisy można było o kant d*py potłuc;)
Trzymaj się!Wiem, że chcesz być silna dla rodziców, żeby czuli się bezpiecznie i mieli w Tobie oparcie, ale dla siebie też zrób codziennie coś miłego, choćby kąpiel z pianą 😘
Bardzo mocno Ci kibicuję! I pozdrawiam

Jak tylko może, niech robi, może przy okazji trochę endorfin mu się do krwi wydzieli

Pozdrawiam!

Super!

Chwilo, trwaj - jak najdłużej.