Znaleziono 1 wynik

Moja Mami skorzystała z pomocy pani psycholog w hospicjum, bardzo miła młoda kobieta, zaczęła z Mamą rozmawiać i odczułam, że powinnam zostawić je same. Nie wiem co Mama jej mówiła, ale po chyba ponad godzinnej rozmowie, gdy się rozstały, a ja wróciłam do Mamy i powiedziałam, że fajna z psycholog dziewczyna, Mama się uśmiechnęła i odpowiedziała, że tego Jej było trzeba

Wcześniej podczas choroby chciałam, żebyśmy poszły do psychologa, ale Mama twierdziła, że nie Jest jej potrzebny. A gdy sam się znalazł, okazał się bardzo potrzebny

Nie wiem o czym rozmawiały, możliwe że o tym o czym ze mną Mama nie rozmawiała, czyli o śmierci, bo ja tego, że umrze nigdy nie akceptowałam i nadal nie akceptuję.
Miałam nawet myśl, żeby teraz gdy Mamy nie ma porozmawiać z tą psycholog, ale stwierdziłam, że to była Mamy prywatność i intymność, i chyba nie jest dobrym pomysłem abym w to ingerowała.

Jeżeli znajdę siły to opiszę naszą piękną i krótką historię choroby, jeżeli znajdę...