Znalezionych wyników: 4

Potwierdzam, przy wymiotach spróbujcie z Metoclopramidem w postaci tabletek, a jeśli nie jest możliwe przyjmowanie leku w formie doustnej można zastosować podawanie podskórne przez motylek lub w zwykłych zastrzykach. U mojego taty podziałał i pomógł.

Najgorsze jest właśnie bezczynne patrzenie jak Tata gaśnie i to w bólach. Nie sama choroba jest najgorsza, tyko ból, który potrafi upokorzyć i przycisnąć do ziemi nawet najsilniejszego człowieka. Tata ma obecnie podawane środki za pomocą wlewu podskórnego, dodatkowo dostał Haloperidol i dzięki temu gównie śpi. Są krótkie okresy czuwania, ale glównie Tata śpi. Mniej go wtedy łapie czkawka i ból jakby jest stłumiony. Już sama nie wiem, czy dobrze robię tak go wyłączając, nie budzę go na posiłki, leki też podaję przez sen...

[ Dodano: 2012-05-26, 13:42 ]
oczywiście "głównie", literówka - przepraszam

Początkowo leczenie zaczęło się od Fentanylu 50, nie działał, więc została dołożona morfina w dawce 60 mg. Ból nie ustępował, więc stopniowo zwiększano jednocześnie i to, i to, dochodząc do dawek jak teraz. Tata nigdy nie przyjmował morfiny bez Fentanylu, był on wprowadzony od początku. Kodeiny u Taty nie stosowano, Tramadol Tata bierze na własną rękę po 8 psiknięc tak ze dwa razy na dzień (receptę dostał na Tramal od lekarza rodzinnego).

Historia mojego Taty opisana jest w wątku o nowotworach przewodu pokarmowego. W tej chwili znajdujemy się na etapie paliatywnej drugiej serii chemii. Pierwotny guz znajduje się w przełyku (obecnie stan po stentowaniu), są zmiany meta w obu płucach. Mamy problem z poradzeniem sobie z bólem, który jest ciągły, dodatkowo wzmaga się, gdy Tatę łapie czkawka. Czy pacjent onkologiczny musi już cierpieć do końca życia? Napiszę może jakie leki Tata obecnie przyjmuje:
Fentanyl 150
MST Contious 100 mg 2* 1 tab. co 12 godzin
Megalia 1*30 ml
Pabi Dexamethason 1 mg 1*1 tab
Baclofen 10 mg 2*1 tab
Spironol 25 mg 2*1 tab

Ból cały czas nie ustępuje, najbardziej męczący jest w czasie ataku czkawki (Baclofen nic nie zmienia jeśli chodzi o częstotliwość ataków). Tata jest w tej chwili wymęczony chemią, schudł, ale nadal jest aktywny, samodzielny, jest z nim dobry kontakt. Tylko ten ból... Mieszkamy w małym mieście, w hospicjum stosowane są metody znane od lat. pani doktor stwierdziła, że nie ma już możliwości działania. Tyle się przecież mówi o tym, ze pacjent nie musi cierpieć!!! Proszę, podpowiedzcie coś, czy można coś jeszcze zrobić?