Znalezionych wyników: 13

Klaryso

,zróbcie w tej chwili co uważacie za właściwe,jeśli czujecie,widzicie,pielęgniarka Wam to sugeruje,że szpital w tym wypadku to właściwa decyzja,zróbcie to,chodzi o zminimalizowanie cierpienia,tylko o to chodzi.
Jestem z Wami.

Myślę o Was cały czas....

Klaryso,z tego co mi wiadomo ,opieki nad członkiem rodziny przysługuje 14 dni w roku.Ja w czasie gdy chorowała Mama wykorzystałam taką opiekę,potem jeszcze 21 dni urlopu płatnego (pracodawca nie robił żadnych problemów),tym bardziej w tej sytuacji nie powinno stać nic na przeszkodzie .Myślę,że przepis jest aktualny,z tego co mi wiadomo opieka taka jest pokrywana w 80% (tyle procent ze stałego wynagrodzenia)Dopytajcie w ZUS,podpowiedzą jakie należy wypełnić formularze,albo jeszcze lepiej u lekarza rodzinnego,w przychodni ,tam (mam nadzieję)wystawią bratu zwolnienie na Magdę i wszystko wytłumaczą.

[ Dodano: 2013-10-04, 10:28 ]
Myślę,że hospicjum stacjonarne nie powinno stać na przeszkodzie,ale dokładnie nie wiem,co na ten temat ZUS sądzi.

Klaryso ,jestem z Wami myślami przez cały czas.Myślę,że nie ma sensu Magdy namawiać do spisywania jakiegokolwiek testamentu czy umowy,ta sprawa,jeśli potem rodzina między sobą będzie potrafiła się porozumieć,nie jest skomplikowana,przepisy są dość jasno określone,wystarczy dobra wola.
Kochana Klaryso,jeśli czujecie,że nie dacie rady zaopiekować się Magdą w domu,warto skorzystać z pomocy w hospicjum,Wy też musicie jeść i choć w minimalnym stopniu odpoczywać,pomagać drugiemu człowiekowi ,można tylko wtedy, kiedy samemu jest się w stanie.W hospicjum fachowo zmienią Magdzie opatrunki i się Nią zaopiekują,tam jest tyle wykwalifikowanych osób,które wiedzą jak postępować w różnego rodzaju sytuacjach.Wiem,że czujecie ,że powinna być w domu,ale czasami tak trzeba,nie róbcie sobie wyrzutów.Mocno Was przytulam i jestem z Wami cały czas.

Klaryso,byłam w podobnej sytuacji 15 lat temu,kiedy na raka chorowała i niestety zmarła moja Mama.Trudno odpowiedzieć na Twoje pytanie,u mojej Mam było tak,że na przełomie maja i kwietnia choroba rozsiała się po całym organizmie,a w sierpniu zmarła.Wiesz dobrze ,że z każdą osobą jest inaczej,ja tak jak Ssisi mówiłam Mamie,że musi nabrać sił,że nie mogą podać chemii teraz,dopiero jak się troszeczkę odżywi i nabierze masy ,ale miałam wrażenie,że jednak nie do końca mi wierzy,zawsze się tylko uśmiechała i mocno mnie przytulała.Kiedy zjawili się w domu lekarze z hospicjum,Mam się poddała,trudno było ja "oszukiwać",że jeszcze może się poprawić,była osobą związana ze służbą zdrowia i myślę,że zdawała sobie ze wszystkiego sprawę.Mocno Was ściskam,dużo siły życzę.