Znaleziono 1 wynik

Ja dodam tylko od siebie 3 grosze- dajmy każdemu przeżywać żałobę po swojemu. Nawet jeśli ktoś czuję potrzebę dzieleniem się czymś tak intymnym- pozwólmy mu na to. Ja, jako osoba wrażliwa, rozumiem to. Sama poniekąd pewnie przeżywałam żałobę dość podobnie, choć jak znam życie- po cichu, w swoim pokoju, za zamkniętymi drzwiami. To trochę jak w piosence: albo nie umiesz albo życie tak sprawiło, że o bólu nic nie powiesz i ukryjesz wszystko nawet miłość daj zdrowie moim bliskim, dla mnie tylko trochę siły, może trochę mniej poczucia winy (Eldo- Rozmowa).
I choć wielu z nas nie stara się w swoich opiniach stara się nie używać słów (epitetów) dotyczących przeżywania żałoby: lepiej, gorzej, szlachetniej, ostentacyjnie; to mi te słowa cisną się na usta, jak czytam niektóre posty. Nie dopuśćmy do tego, żeby się różnicować; wątek powstał po to, żeby Ci, którzy mają ochotę i czują potrzebę podzielenia się swoimi uczuciami zrobili to. Pozwólmy im na to.