Znalezionych wyników: 2

Dziękuję za słowa wsparcia. Oby było tak, jak piszesz.
Pozdrawiam

Witaj, serdecznie Ci współczuję. Dwa miesiące temu też straciłam Tatę. Zmarł na raka płuc.Od chwili diagnozy żył jedynie trzy miesiące. Lekarze nie dawali mu żadnych szans na leczenie, nie dostał nawet chemii.Jedynie brutalnie, bez owijania w bawełnę oznajmili, że ma raka. Przedtem wydawało mi się, że brak chemii oszczędzi Mu cierpienia. Nie zdawałam sobie sprawy , że tak szybko od nas odejdzie, w ogóle nie byłam świadoma tego, w jakim tempie chroba postępuje. Miałam nadzieję, że będzie z tym żył- przecież jeszcze w sierniu 2011r. był w dobrej formie(takie sprawiał wrażenie). Teraz, po dwóch miesiącach od śmierci, mam wyrzuty sumienia, że nie walczyłam o Tatę, że nie zmuszałam lekarzy, aby przepisali mu chemię( na operację było już za późno, ponieważ miał już zaatakowane węzły chłonne). Niestety, czasu już nie cofnę. W pamięci pozostaną mi na zasze zrozpaczone, przestraszone i bezradne oczy mojego Taty.
Pozdrawiam.