Znalezionych wyników: 2

Kochana Agnieszko!
Jak pisałam kilka razy Twój ból jest przeogromny. I nie ma żadnych słów na pocieszenie Ciebie. Bardzo Ciebie podziwiam i sercem jestem z Tobą.
Ja walczę ze swoim bólem dziewięć miesięcy i tak samo boli. Wróciłam z Polski i po 7 miesiącach byłam na grobie Mamy. I ta jedna myśl to nie prawda, że jej nie ma.
Patrzyłam na swego tatę pogrążonego w smutku, samotności, wspomnieniach i serce moje płakało razem z nim. I jak jemu mogę pomóc? Wiem, że stracił sens życia, wiem, że jakby mógł to by chciał być z Mamą.
A ja jeszcze rok temu szczęśliwa bo miałam bastion siły i wsparcia - bo była Mama.
Nie wiem czy jeszcze kiedyś będę szczęśliwa, nie wiem czy będę mogła zapomnieć cierpienie Mamy.
Wiem, że na tym forum są osoby które przeżyły, przeżywają większe tragedie - z całego serca bardzo im współczuję. Po stracie Mamy wiem co to jest ta wielka tęsknota rozrywająca serce i myśli.
:cry:

Niki jak zawsze tak mądrze piszesz!
Ja również prosiłam Boga aby zabrał moją Mamę, ponieważ wiedziałam, że Mama ma tylko jedno wyjście. Kiedy miałam Mamę w objęciach i jak uświadomiłam sobie, że Mama odchodzi a może to Bóg mi podpowiedział, że zabiera Mamę nie zrobiłam nic a łzy płynęły.
Teraz mija 9 miesięcy jak nie ma Mamy i tak bardzo jest ciężko. Każdy dzień bez niej tak boli. Tęsknota rozdziera serce.