Znalezionych wyników: 3

To nie jest dziwne.
Jeżeli lekarze oceniają, że bilans kosztów dalszej diagnostyki i ewentualnej terapii w stosunku do możliwych korzyści negatywnie, to nie jest w tym nic dziwnego. Zadanie medycyny jest chronienie pacjentów przed chorobami i ich następstwami oraz przedwczesną śmiercią, ale każdy musi kiedyś umrzeć.

Przeciętnie, bronchoskopia udaje się w ok 30 procentach przypadków, to znaczy udaje się pobrać tkankę rakową, kiedy rak faktycznie jest. Oznacza to 70 procent tzw false negative. Przyczyny są różne, np. fakt, że sam guz nie jest napęczniałym zmutowaną tkanką monolitem. W świetle tego faktu powtórna próba bronchoskopii jest chyba bardziej zrozumiała. Bez próbek tej tkanki trudno ustalić dalszą terapię.

Podczas biopsji używa się technik diagnostyki obrazowej. Przynajmniej tak powinno być.

Najbardziej prawdopodobna diagnoza to rak płaskonabłonkowy. Tak czy owak, niezbędna jest dokładniejsza diagnostyka.
Ze względu na podeszły wiek, nawet w wypadku raka trudno jest ustalić najlepszą metodę leczenia. Rozstrzygającym jest pomiar wydolności płuc. Jeżeli płuca będą niewydolne, lekarze poprzestaną tylko na łagodzeniu objawów. Chemia może łatwo więcej zaszkodzić niż pomóc. Operacji raczej nie będzie, bo usunięcie płuca to ciężki zabieg. Spowolniony przez wiek metabolizm powoduje, że zwykle w podeszłym wieku rak rozwija się wolniej, niż u chorych w młodszym wieku. Oczywiście, nie jestem w stanie powiedzieć Ci, co będzie. Chciałbym tylko uwidocznić Ci, jak wiele dylematów musi rozstrzygnąć lekarz podejmujący decyzję w wypadku tak starych pacjentów.