Znalezionych wyników: 7

Witajcie,

Nasza Mama zmarła 12 lipca. Była dzielna do końca, jak i również do końca świadoma.

Zmarła w naszej opinii z głodu. Ostatnie tygodnie to była walka, aby cokolwiek postarała się zjeść(zazwyczaj nieskuteczna), a w ostatnie dni jej życia radością była wypita łyżka wody.

Chciałabym się podzielić z Wami radą: nie lekceważcie zanikającego apetytu u swoich bliskich. Można powiedzieć, że my też tego nie robiliśmy, a jednak..

Chciałabym podziękować za te kilka lat Waszego wsparcia i rad. Były nieocenione. Chciałabym Wam również życzyć ogromu siły, determinacji i przede wszystkim zdrowia.
W razie potrzeby służę radą.

Dziękuję Marta.

szczecha, cały czas czytam Twój wątek i przyznam, że nie pisałam bo dziwnie myślałam, że u Ciebie jakoś raz-dwa się wszystko wyprostuje. Przykro mi ogromnie, że musisz znosić te chwile zawahania. Ale Ty pokazałaś się tak silną kobietą, że wierzę w to, że poradzisz sobie z problemami z podniesioną wysoko głową i zamienisz to w dumeę i lekcję dla Samej siebie. Silna i dzielna tak jaką jesteś Taką Ciebie widzę. Wierzącą ponad to.

Ściskam Cię mocno i wierzę w Ciebie!

basik78, Czy próbowaliście nutridrinki? Na naszą Mamę w pewnym momencie wspaniale podziałaly. Mama nie mogła nic jeść więc ta bomba witamin chociaż na jakiś czas spowodowała, że wróciła moja Basia, a nawet zjadła prawdziwy obiad. Spróbuj kupić to dla Męża, myślę, że u Was powinno to pomóc chociaż trochę na Jego osłabienie- a trochę to i tak wiele.

Co mogę dodać.. Basiu przed Wami jeszcze są możliwości leczenia, jeszcze jest wiele szans przed Wami. Chociaż nie ma już powrotu do Waszego dawnego życia to łap ten czas w którym macie jeszcze szansę i ciesz się nim.

Marta

basik78, moja Mama ipilimumab otrzymała, jako ostatnią możliwą terapię. Zamysłem lekarzy było wykorzystanie tego leku, gdy nic innego nie jest już możliwe/skuteczne. Operacyjne usuwanie przerzutów nie było możliwe, pembrolizumab - nie przyniósł efektów i wtedy podano dopiero ipilimumab. Może żle jestem zorientowana(więc nie bierz tego za pewnik), ale o ile dobrze pamiętam podanie tego leku wykluczało podawanie w późniejszym czasie chociażby pembrolizumabu - który w załozeniu miał okazać sie skuteczniejszy, jako najnowszy 'wynalazek'..

Moja mama kilkakrotnie była na wizytach prywatnych, ale tylko w przypadku, gdy podczas wizyty w CO nie dowiedziała sie zbyt wiele.. Niestety często było tak, że czekając kilka godzin na wizytę, rozmowa z lekarzem trwała minutę, może dwie i wyszła tak samo zagubiona jak weszła. Przez kilka lat bycia pacjentką CO i wizyt u lekarzy prywatnie nic poza wiedzą nie zyskała, ale też tego nie szukałe. Może to była naiwne myślenie i trzeba było wykłócać się o wcześniejszą wizytę, ale przecież takich jak my są tysiące. Każdy chce mieć badanie najlepiej dzis, a nie za dwa miesiące.. Z drugiej strony trudno też coś uzyskać, bo nie ma się pewności, czy idąc na wizytę do CO za drzwiami czekać będzie lekarz u którego było się prywatnie. To sprawa losowa.. Dlatego (może to naiwne myślenie i błędne) na Waszym miejscu nie szukałabym dziś 'bocznych wejść' a całą energię skupiłabym na podstawowej nieuniknionej procedurze i potem na kontakcie z Warszawą, badaniach klinicznych.

szczecha, Wspaniałe wieści! Spokoju :heart:

Proszę przyjmij ode mnie wyrazy najszczerszego współczucia i żalu.