Znaleziono 1 wynik

Nie wiem, czy potrafię mówić o sobie, a tym bardziej o chorobie. Od kilku lat żyję w napięciu i niepokoju. Pracuję, usmiecham się do swiata, ale gdy zostaję sama ze sobą, nie zawsze daję radę, czasem rozsypuję się..Wiem, to chyba naturalne. Moim problemem nie jest chyba mój rak i aktualnie, kolejna jedo odsłona. Nie mam rodziny, poza dorosłą, niepełnosprawną umysłowo, zupełnie niesamodzielną córką. Jesteśmy tylko we dwie. Moje odejście stąd, to dla niej - opieka obcych ludzi w domu pomocy społecznej...Brak wyboru. Że rak zniszczy mnie, trudno..ale co to dziecko (35-letnie)winne, czemu i jej życie ma lec w gruzach.? Wiem, pytanie retoryczne, do losu, Boga, do Was ?