Znalezionych wyników: 6

Witaj eszka.Nie pomogę merytorycznie,bo z rakiem mieliśmy do"czynienia"tylko przez 3tygodnie.Nie nastawiaj się na najgorsze.Najważniejsze w tym momencie to żebyś była z Tatą jak najwięcej,ile się da.Pozdrawiam i |uscisk|

Witaj eszka.Z tego,co czytam,to Tato czuje się dobrze

Jak te nogi-puchną?A jak Ty się czujesz?Pozdrawiam cieplutko

Wszystko się "rozegrało" w ciągu 3tygodni.Gdyby Tato wcześniej się zgłosił do lekarza...echch już teraz nie ma co "gdybać".Jego upór był jak mur nie do przebicia.Właśnie dlatego,że tak szybko,tak nagle trudno się z tym wszystkim pogodzić.I właśnie jak czytam wpisy takich osób jak Ty,którzy walczą razem ze swoimi Tatusiami czy Mamusiami z tym "potworem"robi mi się cieplej na duszy,bo wiem,że w jakimś stopniu ta choroba jest jednak do spowolnienia.Oby Wam się udało!

Pozdrawiam i cieszę się,że masz Tatusia w domu.Ja nie miałam tyle szczęścia :-(

ale trzeba żyć dalej chociaż jest bardzo ciężko.Ta WIELKA tęsknota za Tatuśkiem...Pozdrawiam.

Witaj eszka!Serce mi ściska,jak czytam twoje posty.Z tego,co tu czytam,twój tato cierpi.Mój nie cierpiał ,zmarł przed jakimkolwiek leczeniem.Jedyne cierpienie u niego,to duszący kaszel,który wystąpił na krótko przed śmiercią.Tak mówiła pani doktór,która Tatę leczyła w szpitalu.Trzymaj się kochana.Spędzaj z tatusiem dużo czasu.

Trzymaj się eszka i bądź z Tatą w każdej wolnej chwili.Pozdrawiam