Znaleziono 1 wynik

Też uważam że to rodzina powinna pójść do psychologa (i to takiego który zna temat) bo:
- w tym wieku nie wróci się do ćwiczeń,
- bezradność nawet jeżeli przesadzona to też się nie cofnie
- to jest autentyczna potrzeba potwierdzania że rodzina jest i pomoże
- to strach przed śmiercią.

Mnie osobiście pomogło przestawienie się na myślenie o chorej jak o malutkim dziecku które potrzebuje niańczenia, i tak traktowałam chorą, przez ponad 6 mies nie wychodziłam na dłużej niż 2-3 godz, często głaskałam po głowie, podtykałam jedzenie i tłumaczyłam chorobę i każde drobne zachwianie samopoczucia. Jak Was jest więcej to możecie ustalić dni kiedy 1 osoba zajmuje się chorą od rana do wieczora, wtedy inni mają spokój. I koniecznie w tym wieku i w tym stanie jakieś dobre środki nasenne.