Znaleziono 1 wynik

To nie chodzi o jakieś wydumane zasady ale o całkiem proste sprawy:

1. Chorzy słysząc chemia (radioterapia) paliatywna mówią "nie ma nadziei to spróbuję niekonwencjonalnych" bo liczą (niby wiedzą że bez sensu) na wyleczenie. A chemioterapia paliatywna może dać kilka lat życia. Szkoda rezygnować a łączyć się przeważnie nie da.

2. Jakoś tak się dziwnie składa że nawet stosunkowo proste suplementy jeżeli mają napisane na etykiecie że pomagają (co to właściwie znaczy?) na raka osiągają niebotycznie wysokie ceny niewspółmierne do kosztów wytwarzania. Jak dla mnie jest to wyjątkowo brudny zysk ich producentów i handlowców. Zwłaszcza denerwują mnie aptekarze którzy bez zastanowienia polecają starszej niebogato wyglądającej osobie preparat za kilkaset zł. Oni wiedzą że to tylko bardzo wątpliwe wspomaganie.

3. "handlarze nadziei" - Ci przeważnie osiągają niebotyczne zyski, naciągają zrozpaczonych ludzi i rodziny na koszty których nie są w stanie udźwignąć. Do tej kategorii zaliczam różnych cudotwórców, wynalazców alternatywnych metod, ale i niektórych lekarzy którzy oferują komercyjnie nie do końca sprawdzone metody i nie umieją lub nie chcą powiedzieć pacjentom w terminalnym stanie: "to nie wyleczy i nawet nie pomoże".

Oczywiście choremu i rodzinie dla spokoju jest potrzebne poczucie że zrobili wszystko co możliwe i niczego nie zaniedbali. Ale są rodziny (i chorzy) którzy w terminalnym stanie decydują się na kuracje za kilkadziesiąt tysięcy zł właśnie na zasadzie "zrobić wszystko co możliwe". Ja się tylko staram przekonywać ludzi że "wszystko" powinno ograniczać się do sprawdzonych w medycynie metod.