Znalezionych wyników: 2

Honorato, mój tata wręcz marzył o operacji- myślał, wytną, wyrzucą i już. Niestety, nie jest to nam dane. To, co napisał Roman na poprzedniej stronie- jest tak .... nie wiem jak to napisac, by nie zabrzmiało zbyt górnolotnie, ale dokładnie takie jest- mądre i dojrzałe, że chyba sobie to wydrukuję i chwilach zwątpienia będę stawiała przed oczyma. Romku, mogę

?
Honoratko, rozumiem cię doskonale, ja również ciągle jestem jak oszołomiona, ciągle łapię się na tym, że myślę, to nie może byc prawda... Mój tato jest osobą aktywną, pracuje i oprócz "drobnych " dolegliwości nie wygląda na osobę chorą. Ale nie można się zatrzymac, czekamy na leczenie, przygotowujemy się do tego i wierzymy, że mamy szansę- tego się trzymamy.

Honoratko, mój tata też ma DRP.... :/pociesza:/

nie jestem specjalistą, nie odważę się dawać merytorycznych rad, ale proszę, nie załamujcie się
chcą operować, to naprawdę dużo i daje szansę