Znalezionych wyników: 32

Marjorie, tak strasznie mi przykro, łzy same spływały mi policzkach po odczytaniu Twojego postu. Szczere wyrazy współczucia. Trzymaj się dzielnie kochana.

Marjorie, co u Was? nie ma dnia ,bym nie myślała o Was.

[ Dodano: 2016-01-10, 19:14 ]
Marjorie, co u Was? nie ma dnia bym nie myślała o Was z nadzieją ,że jest lepiej.

Marjorie, moja siostra też miała grzybicę jamy ustnej, dostała antybiotyk ,jakiś płyn robiony w aptece do smarowania , dodatkowo tantum verde 3 razy dziennie i to jej pomogło. Jakoś wybrnęłyśmy z tego, choć nie było łatwo. Spróbuj podawać kisiel, galaretkę ,to łagodzi taki stan zapalny jamy.
To są trudne chwile , walczysz o każdą cząstkę, chwilę,dzień . a ten "drań" nie odpuszcza i każdego dnia zaskakuje na niekorzyść nas. Jesteście bardzo dzielne Ty i Twoja Mama. Ściskam Was obie . Trzeba wierzyć, że jeszcze będzie dobrze.

Marjorie,tak mi przykro.Bądź dzielna.Sciskam Was serdecznie.

I tego się trzeba trzymać, co powiedział lekarz z hospicjum. Zbliżają się święta, życzę Wam spokojnych tych świąt i najważniejsze,że razem. Uściski dla Was.

Marjorie, czy Mama jest już w domu? Jak sie czuje?

Wiem, jaka to huśtawka emocji , kiedy bardzo bliska osoba jest ciężko chora. Robisz wszystko, a choroba nie odpuszcza. Przeżywałam to samo , co w tej chwili Ty przeżywasz Marjorie. Prawdę mówiąc, kiedy pisałaś o tym jak Mama się czuje, że nic nie je , a jak coś zje to wymiotuje, ma problem ze wstawaniem...to pomyślałam o przerzutach do mózgu. Tak było w przypadku mojej siostry. W bardzo krytycznym stanie, po2 tygodniowej przerwie naswietlań klatki piersiowej , trafiła do szpitala z podobnym objawami . Też myśleliśmy ,że te objawy to skutki radioterapii , ale z każdym dniem było coraz gorzej. Niestety , kiedy w szpitalu zrobili Jej TK głowy okazało się,żę ma ich sporo. Dopiero naswietlanie mózgowia pomogło. Odzyskała trochę zdrowia. Marjorie, tak mi przykro.Przytulaj Mamę jak najczęściej. Trzymaj się dzielnie, za Was dwie. :tull:

Marjorie, cieszę sie,że Mama odzyskała apetyt, powolutku, ale odzyskała. Jest duża nadzieja na powrót do zdrowia. Trzymajcie sie cieplutko i nie poddawajcie! Czekamywięc na dalsze na dobre wieści:).

Marjorie, Terlewa ma rację, powrót Mamy do domu i opieka lekarza z Hospicjum Domowego więcej może przynieść korzyści niż pobyt na oddziale opieki paliatywnej. Uwierz mi, moja siostra też fatalnie się czuła po tej drugiej chemii, stawaliśmy na głowie ,żeby Jej jakoś pomóc . Powrót do domu był naprawdę dla Niej dobry , na tyle,że z każdym dniem nabierała apetytu i znacznie lepiej sie czuła. Nie funkcjonowała już samodzielnie, nie chodziła, ale samodzielnie jadła, rozmawiała. Nawet czasami się uśmiechała. Piła z nami kawę. Podawaliśmy jej apricarc, myslę,że po nim czuła sie lepiej. Trzymam za Was kciuki. Marjorie, bądź nadal dzielna i tak jak napisałaś , dopóki człowiek żyje , jest nadzieja na lepsze jutro. Pozdrawiam.

Marjorie, przykro mi. Wiem co czujesz. Moja siostra po chemii, tej drugiej linii, pamietam ,że też miała bardzo słaby okres. I też z tego powodu trafiła do szpitala na oddział wewnętrzny. Przyczyną gwałtownego spadku Jej formy były za niskie krwinki białe,dużo poniżej normy. Układ odpornościowy był praktycznie zerowy. Pamiętam,że wtedy podano Jej jakiś zastrzyk, który miał na celu pobudzenie produkcji leukocytów. Musieliśmy go zdobyć, ponieważ szpital nie miał na stanie tego leku. Na szczęście wtedy pomogła nam lekarka z Hospicjum bo miałą ten lek. Piszę o tym, żebyś zwróciła uwagę na ten wynik badania. Trzymajcie się.Myślami jestem z Wami.

najważniejsze w takiej sytuacji jest to,że Mama znajduje się teraz w rękach specjalistów, trzeba mieć nadzieję,że ten bardzo ciężki okres w końcu minie i Mama zacznie powolutku jeść. Organizm widocznie jest jednak silnie obciążony chemią i niestety skutki tego są jakie są. A jak z TK głowy? czy tutaj też jest ok? . Ten "typ" jest bardzo nieprzewidywalny, dlatego pytam, mając na uwadze to jak było z moja siostrą. Pilnuj tego Marjorie.

Marjorie, nie chcę się narzucać. Od Twojego ostatniego postu minął ponad miesiąc. Nie piszesz jak sie czuję Mama. Czy skończyła brać chemię? jakie postepy ? Myślę,że zarówno ja , jak i inni forumowicze przejmują się losem Twojej Mamy. Tak dzielnie walczycie. Pozdrawiam ciepło i serdecznie

Marjorie,
co u Was? Pozdrawiam cieplutko.

Witaj Marjorie, tak mi przykro:(. Nie spodziewałam się tego co napisałaś. No cóż, ten typ raka jest bardzo nieprzewidywalny. Przypominają mi sie dni, iedy i my cieszyliśmy sie z efektów leczenia mojej siostry, całkowita remisja itd. I nagle zaskoczenie liczne przerzuty w mózgu. Ale tu to była wina lekarki , bo sie uparła ,że nie potrzeba robić TK głowy. Marjorie, pytaj o wszystlo lekarzy, wymagaj naciskaj na nich, nie bój sie. My bylismy zbyt ufni i skończyło się tak jak pisałam. Nie poddawaj sie. Walcz jak do tej pory. Macie jeszcze szansę. Proszę pisz,co dalej. Wspieram Was choć nie znam . Bąź czujna. Trzymaj się.

Witaj Marjorie:)
To bardzo dobra wiadomość, cieszę sie,że idzie to wszystko w dobrym kierunku. Trzymam za Was obie kciuki. Pozdrów proszę Mamę , i pisz dalej dobre wieści:).Trzymajcie sie Kobietki.