Znalezionych wyników: 12

Zebro, przepraszam za wywołanie burzy w Twoim wątku.
Nie odniosę się do tego wszystkiego co powyżej, bo spowoduję gradobicie

Mi też przydał się ten wątek, głównie do weryfikacji czy „aby moje reakcje są, były normalne?”

Anelia, z tym obrażaniem to służę

Wyślę Ci jutro pw.

Anelio, absolutnie zgadzam się z Markiem! Nakręcacie się! I ile mozna? Ile można pisać o tym samym?
Przeżywać - jasne. Jest to absolutnie naturalne. Ja też płaczę, też cierpię, też PRZEZYWAM żałobę. Ale opisywanie każdej mojej łzy i smutnej myśli na FORUM niczego nie zmieni. NICZEGO!!
Moim zdaniem taka "twórczość" jak Twoja to własnie nakręcanie się. I (możesz się na mnie obrazić) zaśmiecanie forum.
Amen.

01.11. SŁABO... bardzo słabo...

Dodano: 2011-08-26, 23:22

JustynaS1975, Dziękuję za miłe słowo

Ja żałobę noszę w sercu. Nie muszę ogłaszać jej całemu światu. Nie muszę być w czerni. Na przekór wszystkiemu co rano wyciągam te NIE czarne ubrania (chociaż czarnych jest mnóstwo). JA chcę żyć, chcę żyć jak mogę najlepiej, najpiękniej i najintensywniej. Wiem, że tego chciałaby moja Mama. Ona tak właśnie żyła. Dopóki mogła. Rzeczywistość i normalność trwają po prostu. Cały świat wokół nas funkcjonuje bez zmian.
W moim sercu żałoba pozostanie do końca życia, bo Mama była i jest częścią mnie. Ale nie zamierzam obnosić się z żałobą. Wypłakuję się najbliższym, nie całemu światu.
Nie chcę, żebyście mnie źle zrozumieli, bo nie jest tak, że mnie nie boli, nie cierpię.... Boli przeraźliwie. Ale to jest moje. Wręcz intymne.

I jeszcze jedno, chyba już pisałam tu na forum o tym - ja we wszystkim staram się znajdować pozytywy. I pozytywem tej piekielnej choroby jest to, że dany jest nam czas na przygotowanie się do śmierci najbliższych. Na pożegnanie. Na intensywne przeżycie pozostałego do końca czasu. Na przygotowanie się na rozstanie. I na pogodzenie się ze śmiercią. Bo taka kolej rzeczy.