Znalezionych wyników: 9

mam złe przeczucia, Gazdo? :-(

DumSpiro-Spero
Administrator ja też PROTESTUJĘ! Wkleję Twoją wypowiedź gdzie tylko się da, to okropne co ci państwo robią zamiast wspierać finansowo to jeszcze zabierają, to chamstwo w stosunku do społeczeństwa, przecież oni sami mogą potrzebować takiej pomocy NIECH ICH SZLAK TRAFI! :-(

była przez kilka sekund, oglądałam wiadomości i jakie jest przykre że zabierają ludziom możliwość leczenia bólu, jakby ich tak bolało to może myśleli by inaczej, to taka znieczulica:(

Boże, czytam i nie wierzę:( Romku, prześledziłam Twój wątek i była, przekonana, że wygrałeś, to strzała prosto w moje serce ::rose::

Sophii, te światełko nigdy nie zgaśnie a Mamusia będzie je rozświetlała teraz jeszcze bardziej byś mogła podążać dobrą drogą.
::rose::

Agnieszkax

Tatuś jest nerwowy, to za pewne wpływ leków, jak i świadomość o chorobie jest dla niego ogromnym stresem. W Tobie nadzieja, musisz być silna i znieść ten trudny okres zarówno dla Tatusia jak i dla Siebie samej, On teraz potrzebuje dużo wsparcia i miłości mimo swojego zachowania. Bądź dzielna, trzymam kciuki i ślę uściski dla Was.

Bardzo smutna historia, chwała Bogu, że tak dobrze się zakończyła i dzieciątko po operacji wróci do pełni zdrowia. Pozdrowienia dla dzieciaczka i rodziców, niech maluszek wraca szybko do sił i zabaw.

Witaj moja droga, cieszy mnie fakt, że Mamcia dobrze się czuje i nabiera sił na świeżym powietrzu. Głowa do góry, musisz być silna dla Mamci, w Tobie ma oparcie. Faktycznie z hospicjum to dobry pomysł, pomogą Mamusi, z tego co słyszałam zapewniają dobrą opiekę i wielkie serce. Ale porozmawiaj o tym wszystkim z psychologiem, to też pomoże Wam, Tobie, zrozumieć niektóre aspekty tej choroby, ściskam Was mocno Justynko, życzę wszystkiego dobrego Mamusi.

Justynax, śledziłam Twój wątek, innych również zanim się zarejestrowałam. Myślę że pogawędka z psychologiem duż Ci pomoże, wyobrażam sobie co przeżyłaś bo właśnie 3 tygodnie temu pochowaliśmy mojego ukochanego Tatusia, walczył z tą chorobą od chwili rozpoznania zaledwie kilka miesięcy. Do tej pory mamy kontakt z psychologiem, ja, moja Mamcia i siostra. Choroba dość szybko się pogłębiła i nie spodziewaliśmy się tak szybkiego obrotu sprawy. Będzie ciężko, wiem o tym, ale życzę Ci dużo sił, wiary, miłości i zrozumienia, które jest bardzo trudne.

[część posta ukryta]

Trzymam kciuki, że przejdziesz przez ten straszny ból jak najbardziej znośnie, że Mamusia nie będzie znosiła cierpień. Pamiętaj o psychologu! Pozdrawiam i czekam na Twoje wpisy.