Znaleziono 1 wynik

Mała Mi z muminków mawiała, że "woli być wściekła niż smutna". Ja tak samo zareagowałam kiedy umarła moja mama. Jestem z natury raczej cichą i spokojną osobą (to mama była "awanturnicą"), po śmierci mamy wrzeszczałam na przedsiębiorców pogrzebowych, robiłam awantury lekarzom w szpitalu, cały smutek zamieniałam w złość. Miałam takie poczucie, że toczę jakiś bój w imieniu mamy, i zupełnie absurdalnie, wydaje mi się, że to właśnie mi pomogło - takie wywentylowanie emocji. Teraz, po tym wszystkim, pomimo, że ciągle czuję obezwładniającą wręcz tęsknotę i żal, to mam też wrażenie, że spełniłam jakąś powinność, jakąś "ofiarę" i że mamie by się to podobało...