Znaleziono 1 wynik

moja Mama ukrywała wszystko do tygodnia przed śmiercia, nigdy nie uzyla słowa rak.
wmawiała mi a ze względu na to ze mieszkam w innym miescie było to latwe... ze leczy się ale calkiem na co innego.. wmawiala tak ze uwierzylam i pojechalam na 3 dni do Hiszpani..
juz na lotnisku dowiedzialam sie ze Mamie zostalo 7 dni zycia...
nie wiem co lepsze, uslyszeć ze ktos bliski nagle zginal w wypadku.. co tez jest szokiem niz dostac diagnoze ... i wyrok 7 dniowy...

zakazala Ojcu mowic o chorobie, chowala wypisy.. wiem ze zrobiła to dla nas.
ale ja tak nie chce, wolalabym wiedziec juz 3 msc wczesniej... i jej pomoc.
nie miałam takiej szansy... umarła w szpitalu... sama kilka godzin później jak odeszliśmy od łóżka..

z drugiej strony nie wiem jak ja bym sie zachowała na jej miejscu, moze podobnie, bo jak juz znala diagnoze... to po co jeszcze zadreczac ja bliskich... diagnoza od poczatku byla masakryczna... pożyla wiec sobie jeszcze 3 msc udajac zdrową... i odeszła w mojej wyobraźni jako zdrowa osoba. ten stan fizyczny z ostatnich dni w ogole wyparłam z głowy i widze ja jako zdrową Mame.. tylko ze jej nie ma!!

trzymam kciuki za tych wszystkich którzy muszą teraz przezywac takie chwile jak ja w listopadzie... najgorszemu wrogowi nie życze aby przezywał cos takiego :(

trzymajcie sie.