Znalezionych wyników: 3

powiem CI, napisze, ze to chyba normnalne - ja pierwsze informacje od lekarza przeżywałem strasznie, po 2-3 tygodniach nie dopuszczam tych myśli które przychodzą jako pierwsze... a wychodzi na to, że jest tylko jedna opcja - myślenie kiedy się to wyleczy i nic więcej.
Dzisiaj wróciliśmy z rezonansu, poprzedniego nie mogli zrobić ze względu na jakiś kawałek metaly w zębie ( złamany i trzeba było włożyć coś tam metalowego, żeby dosztukować) - kolejne dni przerwy i czekania na następny termin po wizycie u dentysty. Cały czas nie ma wyników hispatu, ale jakoś czas robi swoje, jest łatwiej i pozytywniej, tak więc trzymaj się tego toku myślenia i daj znać jak zaczniesz już zapominać jak to było myśleć że jest się chorym:)

Tak się zastanawiałem, czy pisać o tym, gdzie - w jakim dziale... raczej to nie hydepark, to chyba post o całym forum, więc może tutaj.

Czytam tak i czytam posty, ich ogrom i różnorodność, problemy itp. spędzam 3/4 życia( późno już i mogę się mylić czy dokładnie tyle...) w sieci, czytam, czytam, a siedzę tu przy komputerze z obowiązku i z przyzwyczajenia i muszę napisać, że dopiero kiedy zdałem sobie sprawę, że choroba wybiera z łapanki i nikt nie jest poza podejrzeniem, nikt nie ma gwarancji, że go to nie będzie dotyczyło, że tak to ujmę, zdałem sobie sprawę że to forum, jest właśnie tym, czego brakuje ludziom w chwilach kiedy najbardziej potrzebują dobrego słowa albo choć kawałka informacji i życzliwości... całe życie starałem się pomagać innym, dalej się staram, ale dopiero tu widzę, co to jest pomoc i kiedy jest potrzebna...
To tyle, taka dygresja kogoś kto sądził, że nigdy nie trafi w takie miejsce, patrzył z boku i zastawiał się o co chodzi... a teraz cieszy się, że jest takie miejsce.
Wyrazy uznania dla tych, którzy je założyli, mają czas i siłę to utrzymywać. To chyba tyle, z nocnych dygresji i przemyśleń kogoś kto chce a nie potrafi naprawić świat. Czas spać, rano obowiązki.
Powodzenia wszystkim tu piszącym i do napisania...!

Ja niestety/ na szczęście stoję obok problemu, ale chyba przejęty jestem tak samo.
Coż mogę dodać, najważniejsza jest wiara że wszystko będzie dobrze, bez tego najlepsze leczenie nie pomoże przy sceptycznym nastawieniu. Nie z takimi rzeczami ludzie sobie radę dają, zresztą sam mam kolegę w pracy, któremu wycięto pół gardła jak to ujął - to było 10 lat temu.., teraz i technika jest inna i nastawienie też powinno być odpowiednie, także głowa do góry.