Znalezionych wyników: 3

nataniela, ja miałam operację w czwartek (usunięcie lewej nerki,moczowodu i rozety pęcherza, operacja trwała 6 godzin - laparaskopowo) rano, wieczorem już chodziłam po korytarzu, a w sobotę byłam już w domu (z cewnikiem). Mogę tylko życzyć szwagrowi, żeby nie złapał e coli, bo sama operacja dla mnie to była "pryszcz", ale zwalczenie e coli trwało prawie 3 m-ce. Pozostało mi życzyć tylko szwagrowi, żeby nie "złapał" tej bakterii na oddziale (u mnie najprawdopodobniej przy zacewnikowaniu). No i przez miesiąc robiłam sobie zastrzyki w brzuch przeciw zakrzepom. Żadnych tabletek przeciwbólowych nie brałam po operacji w domu, jedynie w szpitalu podawano w kroplówkach i jak się dowiedziałam, że to morfina - poprosiłam o ketonal w żyłę. Będzie dobrze - innej opcji nie ma. Pozdrawiam.

Dokładnie tak jak piszecie - na początku drogi trzeba rozmawiać, ale i też wzmocnić chorego psychicznie, żeby nie targały Nim negatywne emocje. Ja poszłam przed operacją do psychiatry, otrzymałam psychotropy (zresztą nadal biorę, ale mniejsze dawki) i cały mój pesymizm "przeszedł" obok mnie po operacji. Także "wzmocnić" chorego lekkim psychotropem, a inaczej spojrzy na tą całą chorobę, która Go dotknęła. Bywa, że same myśli skołatane bardziej męczą niż choroba. Koleżance podpowiedziałam, której u męża stwierdzono raka prostaty, załatwiła psychotropy (a potrafił nawet lekarza z domu wygonić i powiedzieć, że na żadne badania chodzić nie będzie) - rok minął od operacji, bierze leki i funkcjonuje normalnie. W sierpniu u mnie miną 2 lata i ani razu nie pomyślałam, że miałam raka, ale tableteczka mała działa i ważne - mieć "czyste" myśli od choroby. Pozdrawiam