Znalezionych wyników: 31

Beata12,
Wszystko jest świeże, rany jeszcze mocno bolą, ten stan będzie jeszcze długo zapewne trwał. Wiedziałaś, że mąż jest bardzo chory, pisaliśmy Ci wielokrotnie, że leczenie meża nie przyniesie pozytywnych skutków, przykro to pisać ale na pewno w jakimś stopniu byłaś na to przygotowana. Teraz musisz się zebrać w jakiś sposób bo masz małe dziecko, Ono boi się tak jak i Ty, jest zapewne tym wszystkim przerażone i potrzebuje Cie bardziej niż kiedykolwiek. Pamiętaj, że takie małe dziecko straciło tatę, jak będzie Ciebie widziało w totalnej rozsypce to zacznie mieć lęki, że i mamę straci, myśl i o tym, nie możesz swoją postawą straszyć własnego dziecka, ono musi się czuć bezpiecznie, zwłaszcza teraz jak straciło jednego rodzica.

Korzystaj z psychiatry i psychologa, łykaj leki i po malutku przyjdzie taki moment, że poczujesz się trochę lepiej.

Dużo sił Ci życzę w tym trudnym czasie.

Beata12,

Trudno coś doradzać w takich sytuacjach, pewnie wiele się domyślam z Twoich krótkich postów ale na forum tego nie będę pisała bo nie będziemy wyciągać szczegółów Waszego życia.

Możesz być obojętna na męża, robić co musisz lub co chcesz, wyprowadzić się i zostawić męża z Jego rodziną niech spróbują tej trudnej drogi, może masz swój własny plan. Wybierz to co jest dla Ciebie i Twojego dziecka najlepsze bo przed Wami jest jeszcze życie i to Ty musisz zadbać o swoje i dziecka zdrowie i szczęście, nie patrz na ludzi, na innych, bo Ich w Waszych trudnych chwilach nie ma.

Beata12,
Trudno cokolwiek radzić, jest u Was na pewno trudna sytuacja i złe stosunki i to wszystko powinnaś przerabiać z dobrym psychologiem bo oboje ciągnięcie się na samo dno, mąż z choroby ale tutaj już niewiele da się zrobić Ty masz ataki padaczki, silną nerwicę ale z tym można walczyć, tylko Ty już sama nie dasz sobie chyba rady i potrzebujesz specjalisty, który by Ci wszystko wytłumaczył, pokierował, wskazał jakąś drogę.

Beata12,

A czy Ty miałaś robione kiedykolwiek TK lub MR głowy?, jeśli nie powinnaś to zrobić. Nerwica - nerwicą ale warto zawsze w pierwszej kolejności wykluczyć choroby.

pozdrawiam serdecznie

Beata12,

Nic nie zrobisz na siłę ani dobrocią ani kłótnią, mąż sam musi to zrozumieć, że Was krzywdzi, możesz Mu jedynie jak dziecko pójdzie spać powiedzieć, że rani córkę i rani Ciebie, jeśli to zrozumie to zmieni swoje postępowanie jeśli jest taki bo ma taki charakter albo jest taki bo życie wywróciło się do góry nogami, wie, że może w każdej chwili odejść jest w Nim złość i nie umie nad tym zapanować to nic nie poradzisz jak zająć się sobą i dzieckiem a mąż albo to zrozumie albo i nie i taki pozostanie do końca. Może leki Go wyciszą.

Trzymaj się, na pewno jesteś w trudnej sytuacji, załatwiaj HD i proś psychologa z HD o wizytę.

Beata12,
To może niech córka nie idzie do męża, wiem, że dziecko nie rozumie do końca sytuacji i jak to dziecko lgnie do taty ale takich słów nie powinno słuchać, to nie jest normalne zachowanie. Skoro tato nie ma ochoty na przebywanie z córką to zajmij Ją czymś, zajmij Ty się dzieckiem a tato albo zrozumie swoje postępowanie albo nie zdąży. Na pewno dziecko nie powinno słyszeć takich wyzwisk.

Beata12,
Czy Ty bierzesz tylko Afobam, a jakiś antydepresant.? Jeśli nie to w Twoim stanie wskazane. Leki trochę pomogą ale obecna Wasza sytuacja jest cały czas zapalnikiem do nerwicy/lęków/depresji. Powinnaś skorzystać z pomocy psychologa, same leki to chwilowa ulga, Ty musisz przepracować z fachowcem swoje życie, obecny stan i to co Was czeka, psycholog pomoże Ci, wskaże metody jak sobie z tym stresem radzić.

pozdrawiam

Beata12,
Nie myśl na razie o tym najgorszym, ono niestety przyjdzie i doskonale o tym wiesz ale nie wiadomo kiedy. Skup się na tym co jest teraz, pielęgnuj tą miłość, tą dobroć, ten spokój, żyjcie chwilą, chwilą obecną. Córcia niech rozpieszcza tatę swoją miłością i beztroską i na odwrót. Nie zaburzaj teraz córce tych szczęśliwych dni, niech się tatą nacieszy, przyjdzie czas na rozmowę z córką.

pozdrawiam