Znaleziono 1 wynik

Czytam i łzy lecą po policzkach... Czytam to i jakbym widziała siebie 3 miesiące temu... gdy spuszczali tatusia do grobu, nie spadła ani jedna moja łza... nie o to chodzi żeby plakac na pokaz, po prostu tych łez zabrakło....

Parę razy zdarzyło mi się trafić na obłudnych ludzi... Z pytaniami typu "Dlaczego się uśmiechasz przecież zmarł Twój ojciec?" lub, "dlaczego ubierasz się na jasno, masz żałobę"... Owszem mam żałobę ale nie na pokaz, tata nienawidził czarnego koloru i dla niego tak się nie ubieram... a uśmiecham się dlatego, żeby tata widział z góry że daję sobie z tym radę, choć czasami nie daje rady w ogóle.

W jakimś sensie nasi tatusiowie przygotowali nas do swojego odejścia.. co innego jest stracić kogoś nagle a co innego żyć z nim 6 miesięcy bo naszym przypadku tak było, z choroba i rozmawiać otwarcie na wszystkie tematy.

Sciskam Cię bardzo mocno i wiedz że tutaj zawsze możesz wylać swoje żale i smutki :*