Znalezionych wyników: 2

mogę ci tylko odpowiedziec na przykładzie mojego taty
miał szczęscie jak Twoja mama i także był operowany, przezył duzo , bo na stole smierć kliniczą a po tygodniu zawał serca
ale nie narzekał, tylko długo przebywał w szpitalu bo ponad miesiąc,
przeżył 10 lat i zapomnieliśmy o tym co było
tata był pogodnym człowiekiem i wtedy bardziej stresował się moją chorobą i moja kolejną operacją niz samym sobą

myslę ze to zalezy od charakteru i od tego także mama jest nauczona być sama ze sobą
to jej odpowiada ,nie lubi być z kimś i chyba nie bardzo się odnajduje w takiej sytuacji byc moze boi się ,że straci swoją samodzielność i stanie się zależna od Ciebie ?
i na razie sama sobie probuje udowodnić ,że nic się nie zmieniło ?.ze moze dalej być sama dla siebie panią a tak naprawdę się boi

mama nie wie ze to był nowotwór i miała szczęście że wogole mogła być operowana, bo większośc nie ma tego szczęscia
dostała szansę
może trzeba jej powiedzieć,? nie pomagają żadne racjonalne argumenty wiec myslę ze powinnaś powiedzieć jej jakie miała szczęscie
powiedziec z całą brutalnością, prawdę
że jej się po prostu udało , być moze trzeba będzie gada dobić,
jesli będzie wiedziała może wtedy to doceni ?
zacznie myślec inaczej
sprobuj ? bo może być tak jak mówisz
i wtedy nic już jej nie pomoże