Znalezionych wyników: 7

Bardzo mi przykro , nigdy nie jest właściwa pora na odejście kochanej osoby ale patrząc na to przez co my musieliśmy przejść i przez jakie cierpienie przechodziła moja mamusia,w tej chorobie darem od Boga jest późna diagnostyka, człowiek żyje w nieświadomości i odchodzi niezależnie od terapii którą proponuje medycyna. Gdybym sama dowiedziała się dziś że mam guza na trzustce nie zgodziłabym się na żadne leczenie i modliła o szybką, bezbolesna śmierć :-(

Bóg oszczędził Ci patrzenia na męki mamy i totalną bezradność- bo tak naprawdę nie ma ratunku.... nie analizuj, nie rozważaj czy ktoś zawinił i źle leczył mamę, uwierz że jej czas był dokładnie obliczony.... nie cierpiała długo, a gdybyś widział przez jakie piekło trzeba przejść w tej chorobie inaczej podchodziłbyś do problemu.
Jestem w żałobie tak jak Ty, najgorsze dni dopiero przed nami....trzymaj się

Witaj. Jestem przed planowanym radiojodem a w związku z problemami z barkiem poprosiłam w Gliwicach o opinię na temat możliwości korzystania z zabiegów rehabilitacyjnych. Otrzymałam zaświadczenie o braku przeciwwskazań co do leczenia klimatyczno sanatoryjnego i zabiegów nie ingerujacych w organizm czyli ćwiczeń i masaży. Jest to dowód na to że leczenie klimatyczne nie jest zakazane 😊 jedź i odpoczywaj. Pozdrowka

Witaj, ja zrobiłabym tak- jeszcze raz zrobiłabym biopsję tylko w innym ośrodku, porównała i jeżeli obie powiedziałyby to samo- poczekałabym rok.

Z własnego doświadczenia- pytałam lekarza czy może w moim przypadku powtórzyć biopsję (moja jest zła) - powiedział że należy powtarzać zawsze te które nie wykazały podejrzenia złośliwości, w przeciwnym wypadku -jak moim powtórka nie jest wskazana.

Witaj na forum, czasem bywa tak że guz "definitywnie nieresekcyjny" po leczeniu chemioterapeutycznym i radiologicznym stać się może resekcyjny. Przeczytaj naszą historię a zobaczysz że leczenie czasem prowadzone jest tak że pacjent ma szansę na przeżycie jeszcze kilku lat. Szczególnie jak ma się tak mało lat jak Twój tato. Świat nie kończy się na jednym onkologu i jednym ośrodku leczniczym, trzeba zasięgać opinii w kilku miejscach i pozwolić pacjentowi decydować o swoim leczeniu. Żadna dieta ani sole nie są w stanie uchronić na dłuższą metę przed rozwojem choroby nowotworowej- szczególnie trzustki.
Pozdrawiam

Hospicjum domowe o którym piszesz jest 18 km od waszego miejsca zamieszkania co nie znaczy że pielęgniarka nie mieszka w waszej okolicy, najczęściej tak jest że są one "rozrzucone" po terenie i pracują niedaleko swojego miejsca zamieszkania żeby w jak najszybszym czasie być u pacjenta, nie martw się, za dojazdy nigdy się nie płaci :-)Poza tym zorientuj się kto na Waszym terenie ma podpisaną umowę z NFZ na HD, takie informacje są na stronach NFZ- może się okazać że tych placówek jest więcej:-)

Co do napadów duszności i paniki- HD zaopatrzy was w koncentrator tlenowy, tato jak będzie miał świadomość że w razie potrzeby będzie miał tlen w zasięgu ręki będzie się czuł bezpiecznie, będzie spokojniejszy i będzie ok. Koncentrator jest za darmo, HD ma obowiązek zaopatrzyć chorego w razie takiej potrzeby.

Witaj, mama ma najprawdopodobniej przetokę przez którą jelito opróżnia się do pęcherza, radziłabym nie czekać bo to bardzo poważne powikłanie którego nie da się leczyć w domu, czekanie do poniedziałku jest dla mamy bardzo groźne, proponuję kontakt z SOR, pozdrawiam serdecznie.

witam wszystkich, czytam od pewnego czasu to forum, sama nie wiem co tak właściwie chcę przeczytać.... jestem pielęgniarką hospicyjną, opiekuję się ludźmi, pocieszam, dodaję otuchy a teraz znalazłam się w sytuacji kiedy w mojej najbliższej rodzinie pojawił się problem czerniaka, boże kochany jak ja się strasznie boję, chyba bardziej niż sam chory, podziwiam Was kochani za siłę z jaką podchodzicie do problemu, z jaką walczycie,my czekamy na wyniki wycinków z węzłów mimo że wartownik był czysty.. nie dziwię się że bonzo tak się niecierpliwi, choć pewnie lepiej jest mniej wiedzieć, starać się żyć chwilą i umieć czekać .. obertas podziwiam Cię.. .zawsze wydawało mi się że jestem mocna psychicznie, już tyle osób "przeprowadziłam" na tamtą stronę, czułam że taka była wola Boska i trzeba ją przyjąć z pokorą,a teraz te 2 tygodnie które nam pozostało do wyniku jest dla mnie wiecznością, nie potrafię myśleć o niczym innym,bardzo się boję a jednocześnie mówię wszystkim że będzie dobrze, będzie dobrze...rodzina ma do mnie ogromne zaufanie, nie mogą przecież zobaczyć jak strasznie się boję co będzie :-(

cieszę się że jest takie forum gdzie można wypowiedzieć co tak naprawdę się myśli i czuje, pozdrawiam Was ciepło