Znalezionych wyników: 3

Nie zostanie sama- ma Was! i to wy pomożecie jej przejśc najcięższe chwile... bo taka jest rola rodziny. Ja teraz non stop wiszę z mamą na słuchawce- choć tak chcę z nią być blisko..

Kurcze, nie możesz też się tak zadręczać... Jest ciężko, ale wg mnie powinnaś jednak próbować żyć własnym życiem... a daleko macie to nowe mieszkanie? Zawsze możesz jakoś na zmiany z mężem czuwać z rodzicami? Ja też mam kiepską sytuację, bo mieszkam w Krakowie, a rodzice są w Radomsku (woj. łódzkie). Przyjeżdzam średnio co 2 tyg... i najogorsze jest to, ze nie wiesz kiedy żegnasz się z nim po raz ostatni...

adrenalina, wiem co czujesz:* ta bezradność i kwestia podjęcia decyzji: "Co dalej robic?" jest dobijająca... My po długich debatach stwierdziliśmy, że zrobimy wszystko, jeśli tylko jest jakaś szansa na poprawę. Na własną rękę wypisaliśmy ojca z oddziału paliatywnego, zeby go zabrać na konsultację do radiologa... i nic... lekarze rozkładają ręce, a stan zdrowia się pogarsza...Dużo siły życzę sobie i Tobie!

[ Dodano: 2011-12-02, 22:58 ]
własnie to cierpienie... tato nie narzeka, że go coś boli, ale mam wrażenie że cierpi wewnętrznie, że pomimo majaczenia ma przebłyski świadomości i wie co się dzieje:( a najgorsze jak się tak tuli do mnie... to tak bardzo boli:(