Znalezionych wyników: 3

Wydaje mi się, że o ile o tym szpitalu najbliżej nie ma okropnych opinii to powinnaś go wybrać. Mama będzie się różnie czuła, radio i chemioterapia będzie niszczyła jej organizm.

W moim przypadku 80 km z ojcem czasami było okropne. Były i wymioty i przystanki co 500 m.
Chyba szkoda mamę narażać na dodatkowe cierpienie. U nas te 80 km to było najbliżej.
Nie wiem jak w przypadku postaci zamkniętej ale u taty chemioterapia to 6 cykli 3 dniowych co 3 tygodnie więc tych wyjazdów trochę będzie.

Znajomy lekarz poza tym że może wpłynąć na pielęgniarki i zwracać lepszą uwagę na mamę niewiele się zda bo ten nowotwór leczony jest wg tabelek (waga = dawka).

3 tygodnie to chyba stały termin podawany pacjentom ale niekoniecznie trzeba tyle czekać. Ja już nie pamiętam dokładnie jak było u mnie ale taty wycinki miały być wysłane do laboratorium oddalonego od naszego miasta 80km. Też usłyszeliśmy termin 2-3 tygodnie co mnie przeraziło bo taty stan był okropny. Ja wziąłem na żądanie taty wycinek i zawiozłem prywatnie do laboratorium. To był chyba czwartek a we wtorek chyba mieliśmy już wyniki.
Badanie kosztowało bardzo mało (ok 20 zł) przy czym okazało się ze to laboratorium ma podpisaną umowę ze szpitalem ojca tylko innymi oddziałami. W każdym razie zapłaciłem i w środę tato już był na wizycie u onkologa w Brzozowie.

Ja będę chyba brutalny ale tylko dlatego, że żałuję ze nikt nie był brutalny wobec mnie.
Jeśli miałbym raz jeszcze przejść całą ścieżke leczenia z ojcem to bardziej bym się postarał z badaniami klinicznymi. Mnie lekarz za każdym razem zbywał jak chciałem się czegoś na ten temat dowiedzieć a teraz bym się zbyć nie dał.
Standardowe leczenie prowadzi zawsze w to samo miejsce i zawsze na końcu lekarz rozkłada ręce.
Naszym szczęściem było to że tato się nie męczył, że przerzuty z głowy zniknęły.
Reszta była wręcz podręcznikowa. Przerzuty z głowy DRP zamieniło sobie na nadnercza i chyba kości. Guz odebrał mu prawie mowę (naciskał na struny głosowe i przeszkadzał w oddychaniu.

Ten rak jest okropny. W pierwszej fazie daje nadzieję, odpuszcza po to by później zaatakować ze zdwojoną mocą. O ile pierwsza seria chemii robiła spustoszenia w taty organiźmie to zawsze udało się to stawiać na nogi i dostarczać mu jakieś przyjemności.

Druga seria (topotecan) położyła tate. Do dzisiaj nie wiemy czy nerki i jelita przestały mu pracować przez nowotwór czy chemie. W poniedziałek tato sam szedł na łóżko do szpitala w piątek wiozłem go już do samochodu na wózku. A tydzień później już go nie było.

Walka trwała od końca marca do 22 stycznia - również podręcznikowo.