Znalezionych wyników: 102

Zadzwoń po prostu do sekretariatu w Koperniku - sądzę, że jeśli profesor prowadzi prywatną praktykę to podadzą namiary http://www.teleradioterapia.kopernik.lodz.pl/
znalazłam jeszcze e-mail: jacek.fijuth@umed.lodz.pl

Bardzo mi przykro...

Pracujemy nad zaktualizowaną i bardziej profesjonalną ulotką, ale póki co dysponujemy starą wersją do wydruku, którą załączam.
Pozdrawiam

Fundacja Onkologiczna Dum Spiro-Spero | Utwórz swoją wizytówkę

Tak bardzo, bardzo mi przykro. Współczuje z całego serca...

do hospicjum wystarczy skierowanie od lekarza rodzinnego (skierowanie na druku jak skierowanie do szpitala) + historia choroby.

do poradni leczenia bólu - zwykle skierowanie od lekarza rodzinnego, najlepiej jak po prostu zadzwonisz i zapytasz

http://www.forum-onkologi...kolog-vt999.htm

Jerzy - być poproszonym o rękę - nie lada sprawa :-D

Gratuluję i Tobie i Partnerce

Edi - mnie tez bardziej podoba sie pierwszy wzór. Ja mam tatuaż na łopatce, była to jedna z pierwszych rzeczy jakie zrobiłam po skończeniu 18 lat

Przede wszystkim odradzam używanie w rozmowie z dzieckiem jakichkolwiek eufemizmów typu "odejdzie", "zaśnie na wieki" itd. Dla dzieci takle komunikaty są kompletnie niezrozumiałe i mogą wywołać strach i zachwiać poczucie bezpieczeństwa - bowiem rozumiane są dosłownie. Ja uważam, że warto mówić o przemijaniu, o nietrwałości życia już od najmłodszych lat - tak aby śmierć nie była tematem tabu. Od tego jak trudny i na ile okiełznany przez nas samych jest ten temat zależeć będzie czy zaszczepimy w dziecku strach czy też naturalne zaakceptowanie tego procesu.
Moja córka ma 3 lata i często wspominając dziadka pyta mnie czy ona kiedyś umrze, czy umrę ja, tata itd. Traktuje te pytanie jako coś absolutnie naturalnego i zawsze spokojnie tłumaczę jej, ze wszystko co żyje musi kiedyś umrzeć i nie ma w tym nic strasznego. Że niektórzy chorują i umierają wcześniej niż inni itd. Bez względu na światopogląd myślę, że dla dzieci pocieszające i kojące są opowieści o tym, że umiera tylko ciało, a po śmierci dziadziuś/babcie/ciocia itd stają sie ich aniołami/ motylami - czymkolwiek co będzie dziecku kojarzyć się pozytywnie, ze gdy tylko o nich pomyślą oni spontanicznie pojawiają się w ich przestrzeni by ich chronić.

Uważam, że nigdy nie jest się za małym na rozmowy o śmierci i przemijaniu, należy mówić dziecku prawdę (oczywiście ilość informacji będzie zależeć od wieku) - na pytania na które nie znamy odpowiedzi - najzwyczajniej j jej nie udzielimy.

Ja lubię także i uważam za pomocne książki Pernilli Stafelt (m.in Mała książka o śmierci), ale na polskim gruncie nie są one szczególnie dobrze postrzegane przez "ogól"

Lopenka- generalnie - nie unikaj tematu choroby, wytłumacz córeczce, że czasami choroba jest tak bardzo poważna, że nie da sie wyzdrowiać i wtedy gdy ciało jest bardzo zmęczone i cierpiące - umiera się. Opowiadaj także o swoich uczuciach, o tym, że zarówno Ty jak i dziadziuś bardzo, bardzo ją kochacie i to sie nigdy nie zmieni itd. Moja rada to przede wszystkim - nie unikajcie trudnych tematów, dzieci zwykle rozumieja więcej niz nam się wydaje

Gutek - fajnie, że napisałeś ten post. Ja także podczas choroby mojego Taty pasjami czytałam amerykańskie fora o "cancer survivors", które dawały i mnie i Tacie dużo dobrej energii.
To prawda, że na polskich stronach ciężko znaleźć chorych, którzy chcieliby się chwalić, chorych którzy wygrywają ze statystykami, prognozami, którzy mimo niepomyślnej diagnozy żyją pełnią życia. A przecież są - są i na naszym forum dając wielu osobom zastrzyk nadziei i optymizmu! Osobiście bardzo chciałabym, aby jak najwięcej osób miało ochotę opowiadać o swoich sukcesach, nawet tych najdrobniejszych.
Tylko, że to chyba nasze narodowa przypadłość, że łatwiej jest nam wylewać żale i celebrować porażki niż dzielić się sukcesami i zwycięstwem.

Magda- wysoki poziom CAE i CA19-9 może być także związany z wysiękiem (szczególnie w przypadku gruczolakoraków) Nie mogę teraz tak na szybko znaleźć źródła, ale wrzucam fragment podsumowujący badania:

Cytat:

This report deals with the comparison between Gastro Intestinal Cancer Antigen (CA 19.9 or GICA) and Carcinoembryonic Antigen (CEA) levels in pleural effusions of different etiology (neoplastic and non-neoplastic). In the Authors experience the CA 19.9 sensibility is 33% for all the studied neoplastic diseases (pleural or pulmonary), but this ratio increases to 71% when adenocarcinomas are considered. While the CA 19.9 sensibility resulted the same than CEA, the specificity was higher. These data suggest that the determination of CA 19.9 in pleural effusions may be useful in detecting malignant tumors and especially adenocarcinomas.