Znalezionych wyników: 19

Bardzo dziękuję za wyrazy współczucia.

Między śmiercią a pogrzebem to bardzo trudny czas, cierpienie bliskiej osoby się skończyło, ale lęk przed pożegnaniem ostatecznym odbiera siłę do jakiejkolwiek aktywności.
Z przyzwyczajenia wchodzę na forum, chociaż nie mam już żadnego pytania...

Chciałabym tym wpisem oddać szacunek lekarzom, pielęgniarkom, psychologom z Hospicjum Domowego.
Wspaniali ludzie. Spokojni, cierpliwi i profesjonalni. Ich pomoc w tych najtrudniejszych, ostatnich tygodniach, dniach, jest wybawieniem.
Byłam przy mojej siostrze od początku tej choroby. Codziennie. Najpierw głównie telefonicznie, a ostatnie dwa tygodnie osobiście . Teraz dopiero wiem tak naprawdę jaką straszną chorobą jest rak, jak szybko postępuje, jak wyniszcza organizm i prowadzi do nieuchronnej śmierci.

Współczuję wszystkim zmagającym się z podobną tragedią i życzę dużo siły.

Moja Kochana Siostra dziś zmarła.
Bardzo cierpiała przez ostatnie dwa tygodnie. Umarła spokojnie, w domu.
Byliśmy przy niej na zmianę do końca. Rodzina - jej dzieci, rodzeństwo bardzo płaczemy, ale ulgą w tym bólu rozstania jest świadomość, że Ona już nie cierpi.

Dziękuję za odpowiedź.
Dziś była p doktor z HD. Powiedziała mniej więcej to samo.

Mam takie konkretne pytanie : jeżeli chora prawie NIC nie chce jeść, megalia nie pomaga,
to czy lekarz z HD może zaordynować jakąś kroplówkę z glukozą, czy inną ?
Przecież ludzie np w śpiączce farmakologicznej są jakos odżywiani żeby z głodu nie umarli.
Moja siostra mieszka w innym mieście, była leczona w Poznaniu. Piszę -była, bo tam już niczego zrobic nie mogli, na kolejną chemię była za słaba.
Mam kontakt tel z jej spanikowaną córką i nie wiem co jej poradzić. Czy ona może jutro jakoś
zmotywować tego lekarza żeby coś zadziałał, czy trzeba czekać aż oni sami podejmą jakąś decyzję?

U mojej siostry nastąpiło gwałtowne pogorszenie. Miala pierwszą wizytę lekarza/pielęgniarki z HD.
Prawie nic nie je (tylko nutridrinki), CRP 160, INR 16 - tragicznie wysoki, w każdej chwili grozi jakiś krwotok, zupełnie straciła głos -ucisk węzłów na tchawicę. Ma podawaną morfinę w tabletkach i plastry.
W CT jest (m.in), że nastąpił rozpad guza i wylanie sie płynu, to prawdopodobnie spowodowało tak wysoki stan zapalny, a jest to skutek chemioterapii
Mam pytanie - czy nie można było jakos temu zapobiec, a jeśli wiadomo, że /zwłaszcza przy płaskonabłonkowym / taki rozpad następuje to czy jest sens chorych męczyć tymi chemiami paliatywnymi, które życia i tak nie wydłużaja, co najwyżej okres cierpienia, bo co to za życie.
Może gdyby sie w ogóle nie leczyła, to zyłaby tak samo długo, a nie nacierpiałaby się podczas tych wszytskich bronchoskopii, tomografów, wlewów, kroplówek, lęku o wyniki krwi i przede wszytskim dojazdów 100 km do szpitala, wielogodzinnego wyczekiwania, często po to tylko żeby sie dowiedzieć, że chemii podać nie można.

W jakimś wątku czytałam, że chory miał podawany lek skutecznie poprawiający apetyt. Ponieważ nie mam teraz czasu na przeszukiwanie forum, proszę o odpowiedź osobę, która zna nazwę tego leku.

Dziekuję Marcinie J. za dobre słowo, potwierdzam - nie Ty zabrałeś mi nadzieję, tylko zły płaskonabłonkowy. Marzena66 trochę niesłusznie dała Ci reprymendę, ale intencje miała dobre, więc jej tez dziękuję

Jak juz pisałam w pierwszym poście moja siostra w 2014 roku miała bardzo poważną operację kardiologiczną, powikłaniem było 'zapadniecie' się płuc, jakoś się to unormowało, lekarz rodzinny skupił sie na kontrolowaniu INR, w 2015r dal skierowanie do pulmunologa, bo 'cos mu sie nie podobało'. Pani pulmunolog tez 'cos sie nie podobalo' /nie wiem czy to samo/ zleciła USG płuc, które nic nie wykazało, nie wiem co może wykazać USG płuc?
W tym roku w kwietniu został wykonany tomograf - w którym to już podobno widać raka. Potem były bronchoskopie, ebusy , i takie tam...
Żadnego leczenia !!
Nastepny tomograf w sierpniu br. - i płuc, i jamy brzusznej, i głowy.
Płuco tragiczne, przerzut - duży guz na nerce.
Dopiero wtedy podano pierwszą chemię.
Gdyby w czerwcu zeszłego roku pani pulmunolog pomyślała to może zleciłaby już CT, raka w węzłach by nie było i możliwa byłaby operacja, większa szansa na wyleczenie.
Zwiodła nas zbytnia ufność do lekarzy. To był błąd.
Piszę to po to żeby przestrzec innych - nie wolno lekceważyć żadnych objawów, domagać się badań,
bo lekarze często zza procedur pacjenta nie widzą...

Dziś niestety, lekarz znowu odroczył chemię o kolejny tydzień.
Tym razem hemoglobina trochę podskoczyła, niestety leukocyty również - te z kolei za bardzo.
Jest infekcja, więc antybiotyk i do domu.

Pozdrawiam i dzięki serdeczne za wszystkie odpowiedzi.

Przeczytalam kilkadziesiat watków, historii chorób wielu osób, tylko w tym dziale. Wniosek nasuwa mi się tylko jeden. To całe 'leczenie onkologiczne' to jedna wielka fikcja.
To nie jest leczenie choroby, a tylko przedłużanie życia o kilka, kilkanaście m-cy. I to przeważnie w strasznych mękach - chemie, bronchoskopie, torakoskopie, zabiegi operacyjne które życia NIE ratują, które często z góry są skazane na niepowodzenie.
Niekończące się badania, wlewy i inne cuda wianki to fikcja dająca pacjentowi i rodzinie złudne poczucie, ze lekarze 'leczą'.
To oczywiście nie jest wina lekarzy, oni wykorzystując dostępne środki, robią co mogą.
Tylko czy to jest uczciwe, etyczne? Czy pacjent nie powinien być poinformowany,
że (wy)leczenie jest niemożliwe, że oto zaczyna się u niego etap życia pt. UMIERANIE.
Wobec raka płuc nasza medycyna jest bezradna, taka jest niestety najczarniejsza, tragiczna prawda.
Po co wlewać w kruchą kobietę litry trucizny żeby następnymi litrami ją wypłukiwać, kontrolować jak jej zmaltretowany organizm reaguje, po to tylko żeby pewnie za chwile powiedzieć, że już tylko HD i plastry?
Bezsens i beznadzieja.

Wynik ostatniego tomografu

Płuca:

W płacie górnym masa guza głównie w seg L2 opierajaca sie o szczelinę skośna z licznymi wypustkami i zmianami śródmiąższowymi na obwodzie w tym samym płacie w centrum guza rozpad i poziomy płyn-powietrze. Masa na oknie tkankowym ma wym 65x37 na sk 95 na płucnym znacznie większe. Guz dochodzi do wneki, masy z objawami martwicy otaczają oskrzele górnopłatowe i główne. W sródpiersiu konglomeraty źle ograniczonych węzłów wzmacniających się na obwodzie, najwiekszy prawy przytchawiczy 29x31 na sk 91, lewy 24x27 na sk 94, 33x17 pod cariną. Prawa wnęka z kilkoma wzmacniajacymi sie węzłami do 16 mm

jama brzuszna :

W dolnym biegunie lewej nerki hipodensyjny obszar guzowaty 41x39 na sk 314 - najbardziek odpowiada meta, w przedniej i sr części miąższu torbiel 11 mm. W lewej okolicy przyaortalnej na wys naczyń nerkowych węzeł chlonny 17x14 na sk 271 ponizej kolejny - 12 mm."

Znaczy jest przerzut do nerki, czy to jest duzy guz? Co znaczy ten skrót przy wymiarach - "sk"

Watroba, kości, głowa czyste.

Plan leczenia: IV cykle chemioterapii z oceną KT klatki i jamy brzusznej co 2 cykle.
Zastosowano kurs chemioterapii wg schematu PG

Gemcitabinum 1937,5 I i 8 dzień

Po dwoch tygodniach tzn 9.09 miala byc kolejna chemia, ale z powodu słabej hemoglobiny przesunieto na 23.09. a co będzie nie wiadomo.

Mam takie pytanie - co wynika z przytoczonych przeze mnie opisów, starałam się przepisac dokładnie, jak mozna okreslic stan chorej, czy choroba jeat bardzo zaawansowana, czy mozliwy jest do przewidzenia wynik zastosowanego leczenia?
Jestesmy strasznie skołowani, niewiarygodne, jak nagle może spaść na człowieka tak straszna choroba..

..Rak płaskonabłonkowy z przerzutami do węzłów chłonnych - C 34.8.
Głowa czysta, brzuch czysty, kości podobno też.
Po prawie 5 m-cach lekarze oddziału torakochirurgii poważnego szpitala 'wymęczyli' diagnozę.
Ileś badań TK, USG, kilka biopsji, odwlekanie terminów, wyczekiwanie na wyniki, w efekcie rezygnacja z zabiegu operacyjnego...Jednym słowem koszmar. Zafundowano pacjentce taką huśtawkę emocjonalną, że sił na walkę z chorobą już chyba nie ma. Koń by tego nie wytrzymał.
Chora jest po pierwszej chemii tzw 'dużej', za tydzień mała, później za dwa znowu duża.
No, a dalej to jak Bóg da. Abyśmy zdrowi byli.

Cytat:

Jeśli to aktualne zamieszanie z węzłami nie będzie trwało dłużej niż 2-3 tygodnie to nie ma się czym specjalnie martwić, tylko uzbroić się w cierpliwość.

Jakoś nie podzielam tego optymizmu :((
Skoro lekarz, (profesor, ordynator) sugeruje możliwości przerzutu raka, zakłada, że on w płucu JEST.
Kilka tygodni takiego przeciągania diagnostyki skraca szanse na powodzenie leczenia.
Ciągle słyszy się jak ważny jest czas w leczeniu raka. W tym wypadku widzę wyraźne zaniedbanie ze strony lekarza kwalifikującego. W końcu powiększenie węzłów chłonnych to jest istotny fakt, mógł zlecić ten EBUS, w tej chwili wiadomo byłoby jakie leczenie można wdrożyć.

Czy w takim wypadku 'karta pacjenta onkologicznego' może jakoś pomóc? Nikt jej tego nie proponował.

Pacjentka przebywała na oddz torakochirurgii 6 dni, wykonano EKG, Echo serca, kardiolog prace zastawek i ogólnie serca ocenił dobrze.
W 3 dniu pobytu ordynator oddziału zalecił wykonanie bronchoskopii przy zastosowaniu metody EBUS w celu zbadania powiększonych węzłów chłonnych, sugerował, że trzeba zbadać, czy nie ma w nich 'przerzutów'. Zrobiono biopsję - wynik będzie za 14 dni ( moze byc później).
Pacjentkę wypisano do domu.
Co robić ?? Czekać spokojnie?
Nadmieniam, ze na tym oddziale pracuje lekarz, ktory konsultowal pacjentkę na Oddz Płucnym, widział wyniki bronchoskopii i TK, na ich podstawie zakwalifikował do operacji usunięcia płata płuca. Pacjentka czekała 5 tygodni na przyjęcie .
Teraz na podstawie tylko tych samych badań maja podejrzenia odnośnie ewentualnych przerzutów?
Dlaczego nie wykonano badania EBUS od razu?
Czy trzeba, niezależnie od zaleceń lekarza z torakochirugii, szukać pomocy u onkologa?