Znaleziono 1 wynik

Witajcie:)
za 3 dni minie pół roku od dnia śmierci Tatusia. A mnie wydaje się jakby odszedł całe wieki temu:( Tęsknię bardzo... kiedy tylko o Nim pomyślę , od razu ryczę:( nie potrafię inaczej. On był bardzo ważny w moim życiu, mieliśmy tyle wspólnych pasji, oboje lubiliśmy samochody, mogliśmy gadać o nich godzinami. I co mi z tego zostało?????????? Nic. Jedno wielkie nic. Żal do losu, czasem do siebie- bo gdybym to i tamto zrobiła inaczej, to może Tatuś żyłby do dzis? Ja wiem, że na to pytanie nikt nie da mi jasnej odpowiedzi. Tylko sam Pan Bóg wie, dlaczego stało się tak a nie inaczej. Cieszę się, że jest to forum, że jesteście Wy. Czytam Wasze wypowiedzi i dzięki temu wiem, że gdzieś tam są ludzie, którzy czują tak samo jak ja. Troszkę mi z tym lżej.
Może pewnego dnia pogodzę się z faktem, że już nigdy nie usłyszę Jego głosu, nie napijemy się razem kawy, nie pogadamy. Ale na dzien dzisiejszy nie potrafię.