Znalezionych wyników: 118

Strasznie mi przykro!!!!!!!!!!!!!

Tak mi przykro z powodu mamusi Kasi. Pamietam jak dolaczyla na forum zaraz po mnie. Kibicowalam jej , tak chcialam by im sie udalo pokonac statystyki. Kasiu lacze sie z toba w bolu ,i ze wszytskimi ktorzy stracili ukochane osoby. Tym ktorzy walcza zycze wygranej walki, i jak najwiecej pozytywnych radosnych momentow.
DSS jestes cudowna ze stworzylas to forum, dzieki stokrotne za wszelka pomoc,
Czesto wspominam jak towarzyszylas mi w tej trudnej walce z rakiem. Podobnie Billyb i wszyscy ktorzy mnie wspierali dobrym slowem i informacja. Dziekuje wam i serdecznie pozdrawiam.
Ania

Kasiek

Przytulam cie bardzo mocno gdyz brak mi slow by wyrazic jak bardzo mi przykro. Rozumiem przez co przechodzilas. Ja ciagle nie moge wymazac z pamieci tych ostatnich chwil z tata..... Kasiu pamietaj ze nie jestes sama, jestesmy z toba myslami i modlitwami. Zawsze mozesz do mnie naskrobac pare slow by wyzalic sie czy podzielic sie wszelkimi uczuciami i emocjami ktore nagromadza sie w tobie w najblizszej i troche dalszej przyszlosci.

Duska

Tak mi przykro........... Ja stracilam tate w kwietniu tego roku. Przegralismy z DRP. Przechodzilismy pzrez etap na ktorym wy teraz jestescie. Pytasz jak dlugo to jeszce moze potrwac. W hospicjum w ktorym byl tatus dano mi nastepujace informacje. sa po angielsku pomoge przetlumaczyc jesli chcesz. ostatnia faza umierania to juz nawet do 24 godzin. Porozmawiaj z lekarzem z hospicjum niech zwieksza dawke morfiny, lub innych lekow. Niech odejdzie godnie. Tak mi przykro

SIGNS AND SYMPTOMS OF APPROACHING DEATH

When confronted with approaching death, many of us wonder when exactly will death occur. Many of us ask the question, "How much time is left?" This can often be a difficult question to answer. The dying do not always cooperate with the predictions of the doctors, nurses or others who tell family members or patients how much time is left.

Hospice staff have frequently observed that even the predictions by physicians about the length of time from the original diagnosis till death is often inaccurate. Many families report that "the doctor told us he [the patient] only had so much time left, and he's lived much longer than that." ... or a similar story. Statistical averages do not tell us exactly how long a particular patient has to live; they can only serve as a general guideline or point of reference.

Although statistical averages do not help much in an individual case, there are specific signs of approaching death which may be observed, and which do indicate that death is approaching nearer. Each individual patient is different. Not all individuals will show all of these signs, nor are all of the signs of approaching death always present in every case.

Depending on the type of terminal illness and the metabolic condition of the patient, different signs and symptoms arise. An experienced physician or hospice nurse can often explain these signs and symptoms to you. If you have questions about changes in your loved one's condition, ask your hospice nurse for an explanation, that is one of the reasons she is serving you.

There are two phases which arise prior to the actual time of death: the "pre-active phase of dying," and the "active phase of dying." On average, the preactive phase of dying may last approximately two weeks, while on average, the active phase of dying lasts about three days.

We say "on average" because there are often exceptions to the rule. Some patients have exhibited signs of the preactive phase of dying for a month or longer, while some patients exhibit signs of the active phase of dying for two weeks. Many hospice staff have been fooled into thinking that death was about to occur, when the patient had unusually low blood pressure or longer periods of pausing in the breathing rhythym. However, some patients with these symptoms can suddenly recover and live a week, a month or even longer. Low blood pressure alone or long periods of pausing in the breathing (apnea) are not reliable indicators of imminent death in all cases. God alone knows for sure when death will occur.
Signs of the preactive phase of dying:

*

increased restlessness, confusion, agitation, inability to stay content in one position and insisting on changing positions frequently (exhausting family and caregivers)
*

withdrawal from active participation in social activities
*

increased periods of sleep, lethargy
*

decreased intake of food and liquids
*

beginning to show periods of pausing in the breathing (apnea) whether awake or sleeping
*

patient reports seeing persons who had already died
*

patient states that he or she is dying
*

patient requests family visit to settle "unfinished business" and tie up "loose ends"
*

inability to heal or recover from wounds or infections
*

increased swelling (edema) of either the extremities or the entire body

Signs of the Active Phase of Dying

*

inability to arouse patient at all (coma) or, ability to only arouse patient with great effort but patient quickly returns to severely unresponsive state (semi-coma)
*

severe agitation in patient, hallucinations, acting "crazy" and not in patient's normal manner or personality
*

much longer periods of pausing in the breathing (apnea)
*

dramatic changes in the breathing pattern including apnea, but also including very rapid breathing or cyclic changes in the patterns of breathing (such as slow progressing to very fast and then slow again, or shallow progressing to very deep breathing while also changing rate of breathing to very fast and then slow)
*

other very abnormal breathing patterns
*

severely increased respiratory congestion or fluid buildup in lungs
*

inability to swallow any fluids at all (not taking any food by mouth voluntarily as well)
*

patient states that he or she is going to die
*

patient breathing through wide open mouth continuously and no longer can speak even if awake
*

urinary or bowel incontinence in a patient who was not incontinent before
*

marked decrease in urine output and darkening color of urine or very abnormal colors (such as red or brown)
*

blood pressure dropping dramatically from patient's normal blood pressure range (more than a 20 or 30 point drop)
*

systolic blood pressure below 70, diastolic blood pressure below 50
*

patient's extremities (such as hands, arms, feet and legs) feel very cold to touch
*

patient complains that his or her legs/feet are numb and cannot be felt at all
*

cyanosis, or a bluish or purple coloring to the patients arms and legs, especially the feet and hands)
*

patient's body is held in rigid unchanging position

Although all patients do not show all of these signs, many of these signs will be seen in some patients. The reason for the tradition of "keeping a vigil" when someone is dying is that we really don't know exactly when death will occur until it is obviously happening. If you wish to "be there" with your loved one when death occurs, keeping a vigil at the bedside is part of the process.

Always remember that your loved one can often hear you even up till the very end, even though he or she cannot respond by speaking. Your loving presence at the bedside can be a great expression of your love for your loved one and help him to feel calmer and more at peace at the time of death.

If you have questions about any of the changing signs or symptoms appearing in your loved one, ask your hospice nurse to explain them to you.

prosilabym o adres na jaki moglabym przeslac przesylke,

strasznie mi przykro

Tak strasznie mi smutno ...

Chcialabym sprawic jakas mila niespodzianke dzieciaczkom Kasi. MOze ubranka na zime lub lato przyszlego roku, jakies zabawki. TYlko do kogo moglabym wyslac przesylke?
Marzenko, dziekuje za informacje.

tak mi przykro, ze musicie przez to przechodzic.....

Co do skutkow ubocznych to Podam ci co wyczytalam w swietnej ksiazce o radioterapii ktora otrzymalam od taty radiologa. Sa tu odpowiedzi naq wsselkie pytania dotyczace rdaioterapii.
Wiec podczas naswietlania klatki piersiwej moze wystapic
-ogolne oslabienie organizmu, ktore moze trwac do 6-12 tygodnii po za zakonczonej radioterapii.
-utrata owlosienia na klatce piersiowej 2-3 tygodnie od pierwszej sesji naswietlen. Owlosienie powinno wrocic do normy w okresie 3-6 misiecy po zakonczonym naswielaniu. Czasami jednak gdy dawka naswietlen jest zbyt mocna owlosienie nie pojawi sie
-zmiany na skorze w obrebie klatji piersiowej- swedzenie ,pieczenie, zaczerwienienie, wysuszenie skory, pojawienie sie wypryskow, opuchlizna.
-zmiany w obrebie gardla,przelyku,moze pojawic sie uczucie kluski w przelyku, pieczenie w klatce i przelyku.Moga wystapic problemy w przelykaniu.

Asiu, nie poddawaj sie tak szybko. jest dokladnie tak jak ci powiedziala DSS. Trzymaj sie.

Harieta, co do Tk to nie robi sie po kazdej chemii, Mozecie zroboic w polowie a potem po ostatniej dawce. Ile chemii planuja lekarze dac tacie? Czy kwalifikuje sie na radioterapie. Co do suplementow to chyba jak kazdy chwytajacy sie kazdej szansy na uzdrowienie probowalismy wszystkiego. Poczawszy od kapsaicyny, ale po ciekawej wymianie informacji na jej temat na prosalute zaprzestalismy. Potem kupilam Factor Plus gdyz uwierzylam w jego magiczna moc. Nigdy jednak nie podalam tacie tego specyfiku. POtem kupilam Ortomol Immun Pro , ten zestaw witamin tata bral przez jakies 3 miesiace. Soki z owocow mangosten rowniez tata pil przez caly okres choroby.Buraczki pil rowniez. Ogolnie probowalismy w niego wlewac soki i wode. Zawsze zachowywalismy kilka dni przerwy przed i po chemii z podawaniem tych specyfikow. Jesli chcesz cos tacie podac to odsylam cie na watek o niekonwencjonalnym leczeniu tu na forum. Gdy ja szukalam tego nie bylo, wiec lapalam sie kazdej deski ratunku. Jak widac nie pomoglo, a moze i pomoglo gdyz tata znosil chemie rewelacyjnie. Kto wie. zAWSZE jednak konsultuj z lekarzem wszelkie specyfiki by czasem nie zaszkodzic tacie.

Tez bylam wsciekla na tate ze zapracowal sobie na ta chorobe wieloletnim paleniem. Nie raz chcialam mu to wygarnac. Ale nie mialo to najmniejszego sensu gdyz tata sam rozumial jakim byl idiota. Nawet probowal rozmawiac z moimi znajomymi ktorzy pala by rzucili bo to nie warte.

Gdzie mieszkam? Jesli gdzies w Europie a tata czuje sie na silach i masz takie mozliwosci to zabierz go do siebie chociaz na kilka dni, tak miedzy chemiami. Uwierz mi jesli nie spedzisz z tata wiecej czasu bedzie cie to kiedys meczylo. Wiesz , mimo ze te 2.5 miesiece pobytu rodzicow u nas byly brakiem czasu na wlasne dziecko, na meza , na znajomych,gdyz zaraz po pracy musialam jechaz z tata na chemie, na radioterapie, na kontrole, na pogotowie, a jak tata byl w szpitalu to bylam z nim 24/7 tygodniami , ten pobyt wspominam najmilej. To ten czas spedzony z tata utkwil mi najbardziej ze wszystkich lat. to te ostatnie miesiace i dni rozpamietuje kazdego dnia i to do tych dni tesknie najbardziej. tak bardzo zzylismy sie z tata, z mama tez. popatrzylismy na zycie z innych perspektyw. Rozmawialismy sie. Cieszylismy sie malymi rzeczami, np, ze tata zjadl talerz zupy, ze przespal cala noc, ze pojechal z nami do parku, ze poszedl z mama na spacer. Tyle czasu tracimy w zyciu na zamartwianie sie bzdurami, na rozmowy o glupotach. Boze gdybym tylko wiedziala ze tata tak szybko odejdzie zupelnie inaczej zadysponowalabym czas z tata. Teraz probuje nadrobic to z mama. Mimo ze mama sama jest w Polsce to rozmawiamy codziennie. tylko odliczamy dni do mamy przyjazdu.
troche sie rozpisalam, i pobeczalam sie po raz tysieczny juz chyba dzisiejszego dnia.
Trzymaj sie mocno, pozdrow tate.

Harieta

Witaj, tak mi przykro ze dotknelo cie to chorobsko. Wiesz , moze to ironia losu, ze Billyb odsyla cie do mojego watku, gdyz pamietam jak dzis moj pierwszy post w sierpniu ubieglego roku, bylam zaszsokowanq, zagubiona, nie wiedzialam czego sie spodziewc. Billyb byl pierwszym ktory mi odpisal, i to w taki sam sposob jak tobie. Brutalna prawde. Chcialam go zbluzgac gdyz nie tego sie spodziewalam, ale cale4 szczescie skasowalam to co napisalam. Billyb mial swiet racje co do tej choroby. Jest ona nieprzewidywana. Szczerzez mowiac to ja bylam swie3cie3 przekonana ze moj tata bedzie wyjatkiem i zwalczy ta chorobe. Tak swietnie czul sie podczas chemii. Pamietam jak In-situ- a tutejsza DSs napisala mi historie Amberki, ktorej kochanej mamy kondycja zmienila sie w ciagu 2 tygodni. Ja mialam zaplanowany taty przyjazd w odwiedziny gdyz podobnie jak ty mieszkam za granica. Wszyscy mi to odradzali. Ja jednak uparlam sie gdyzs nie wierzylam ze tak szybko ten typ raka moze kogos zniszczyc. O Boze jak sie mylilam. Kondycja mego taty pogorszyla sie w ciagu 3 dni. Nigdy juz nie wrocil o wlasnych silach do Polski. Przywiezlismy go w trumnie. Jesli przeczyrtasz moj watek, a pisalam rowniez na prosalute, dowiesz sie jak ta choroba przebiega. Pisz czesto. tu ci ludzie pomoga, doradza, wesprza. Ja rowniez. Pamietaj by nie poddawac sie bez walki. Ja walczylam do konca. Nie ufaj calkowicei lekarzom, Szukaj drugiej opinii, rob badania prywatnie w miare mozliwsoci. Nie czekaj na 3 miesieczne przerwy w badaniach TK. Moj tata mial wiecej wszelkkiego rodzaju TK, rezonansow przeswietlen w ciagu 2 mieisecznego pobytu u mnie niz w ciagu pol rocznego leczenia w Polsce. Trzymaj reke na pulsie. Duzo pytaj lekarzy o stan zdrowia taty. Nie pozwol by zwodzili cie polodpowiedziami. pisz do mnie /do nas nawet jesli chcesz sie po prostu wyzalic.
Pamietaj jednak by nie tracic nadzieji. Ona umiera ostatnia. Twoj tata nie musi byc statystyka. Jesli mozesz to spedz z tata jak najwiecej czasu.
Pozdrawiam i tzrymam kciuki
Ania

Cherrie, niesamowicie sie ciesze, ze u was poprawa. MIlego pobytu w Polsce. Teraz od wycieczki rowerowej sie nie wykrecisz

Tak , to moj tatus prowadzil mnie do oltarza. Dowiedzialam sie o taty chorobie na 2 miesiace przed slubem. Chcialam wszystko odwolac. Ale tak sie ciesze , ze slub sie odbyl, Tata zyl tym dniem. W sumie pokonal wielogodzinna podroz bez zadnych problemow. Byl taki dumny. Balowal jak nastolatek, piwkowal, spiewal. wygladal dobrze, chociaz na twarzy byl spuchniety.Po prostu byl szczesliwy. Nikt nie chcial uwierzyc ze ma za soba 3 dawki cisplatyny i etopozytu.
Nikt nie przypuszczal ze kilka miesiecy pozniej juz nam nie zaspiewa....
Moja corcia byla oczkiem w glowie mojego taty. Wyslij mi zaproszenie na naszej klasie.
Pozdrawiam

Pixi

Co do hospicjum to staram sie tlumaczyc sobie to tak samo.
Co do spraw majatkowych to te same pobudki kierowaly mna by nic nie wspominac tacie o uregulowaniu spraw. My z siostra mieszkamy za granica Polski. Moja mama nie ma zadnej rodziny czy bliskich przyjaciol, wiec sama musi sie borykac ze wszelkimi sprawami urzedowymi. Potrzbne sa do tego dokumenty z naszymi podpisami, nas tam nie ma, u nas z kolei nie ma polskich notariuszy , po polsku mi tu zaden amerykanski notariusz dokumentow nie podstempluje. Angielska wersja nie zostaje przyjeta do polskiego sadu i takie kolo zamkniete. Mama to przyplaca wlasnymi nerwami.Juz sobie nie radzi z nawalem sparw do zalatwienia. dlatego mysle ze mozna bylo to uregulowac jeszcze za zycia taty, wcale nie odbierajac mu nadzieji.
Pozdrawiam serdecznie