Znalezionych wyników: 18

Oby tak dalej Gosiu, wiele zdrowia dla taty

Super Gosiu. Bardzo się cieszę.

NIe wiem sama co Ci napisać, domyślam się tylko jak się boisz. Moja mama po pierwszej chemii,w czwartek jedziemy na drugą.
Cokolwiek będzie trzymam za was kciuki, życzę dużo siły i wytrwałości. Chyba Cię myślami wywołałam, bo właśnie dziś tak sobie myślałam przeglądając forum, co tam u was. Pisz Gosiu na bieżąco co tam u Was.

Cieszę się, to dobre wieści. Pozdrawiam.

Gosiu, co u Was, jak tata?

Doskonale Cię rozumiem, z moją mamą też gorzej, powiększone węzły chłonne,prawdopodobnie coś na nadnerczach-czekamy na tk, a mama mówi, że nie chce widzieć żadnego lekarza na oczy, sama bezsilność może człowieka zabić.
Jak było lepiej to obiecałam sobie, że nie będę na to forum zaglądać, bo za bardzo mnie przytłaczają te historie, ale niestety wracam...Co tu powiedzieć, mam nadzieję, że los pozwoli nam się cieszyć rodzicami jak najdłużej.
Pozdrawiam

Super, musi być lepiej.
Pozdrawiam gorąco

To najważniejsze, że choć trochę przyjemności miał i czuje się potrzebny i na siłach, oby tak dalej.

Gosiu mam nadzieję, że nic Ci sie nie stało. zawsze przychodzą gorsze chwile i wtedy wątpimy, ja nawte jak jest dobrze to boję się chwalić, żeby nie zapeszyć. Mam nadzieję, że z noga taty wszysto sie "wyprostuje" tak jak w przypadku mojej mamusi. A tata niech się nie martwi co będzie potem teraz jest z Wami i niech sie cieszy tymi chwilami...podobno w życiu piękne są tylko chwile. Pozdarwiam was gorąco.

A gdzie w końcu trafiliście?
Trzymam kciuki i pozdrawiam, nie załamuj się Gosiu, musi być przecież dobrze.

Spróbujcie może w Poznaniu na ul. Długiej, tam jest Klinika Chirurgii Naczyniowej, Polecam, bo tam mojej mamie pomogli. Najlepiej w czwartek bo wtedy przyjmuje Pan profesor. Mam nadzieję, że wam się uda tam dostać, a jak nie to do kogoś innego kompetentnego.
Pozdrawiam

Gosiu nie myśl o tym co będzie, ale o tym co jest teraz. Sama przecież wiesz, że trzeba się cieszyć każdą chwilą, tyle wspomnień i wspólnych chwil za wami, a przed wami może jeszcze więcej.
Dziś usłyszałam, że syn znajomych, który ma raka - miał iść do szkoły, biedny siedmiolatek, ale nie zdążył, bo znaleźli raka. Chłopiec nie ma już szans....nie chce wiedzieć, jak się takim ludziom życie załamuje...dlatego cieszmy się, że teraz mamy ukochane osoby, w zasięgu ręki, telefonu.
Nie czytam statystyk, nie chcę wiedzieć, łudzę się, że może moja mama będzie tym przypadkiem, gdzie wszystko potoczy się inaczej.
Tobie też kochana życzę optymizmu, nadziei i jeszcze więcej siły.
Pozdrawiam Was1

Trzymam kciuki i mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze. Trzymajcie się oboje. Pozdrawiam.

[dalsze posty przenoszone są do wątku kciukowego]

Gosiu co tam u Was?

Jak tam tatuś się czuje Gosiu??
Pozdrawiam