[majkelek]

Anelia a Ty czemu nie śpisz i nie wpisałaś się do bezsennych

Dyrekcja jest za poważna jak na takiego Majkelka

Moim szczęściem teraz jest puszka sardynek (na szczęście miałem w lodówce) bo mi się jajecznica przypaliła

[evita2]

Przecież Anelia w bezsennych już się odmeldowała, widziałam!

[majkelek]

No a Ty Evita, to kurde co - niby dzień zapracowany a szczęściem się nie dzielisz, no chyba samolób nie jesteś

[evita2]

No jak to nie dzielę się, to co ja teraz Twoim zdaniem tu z Wami robię?

[majkelek]

Czekamy

[evita2]

Muszę chyba przenieść sie do bezsennych bo oczopląsu można dostać czytając dwa wątki naraz, jak Wy to robicie?
Widzicie, już zdążyłam się pożegnać i nijak nie mogę się z Wami rozstać! Dziś to moje JEDYNE małe szczęście, przykro mi, ale nic miłego poza spotkaniem z Wami niestety mi się nie przydarzyło.
A pewnie nie wiecie, że za kilka godzin idę do pracy. Majkelek, proszę dać mi do zrozumienia, że czas iść spać (tylko delikatnie, ok?), może jakąś mini - bajeczkę na dobranoc, co?

[Anelia]

evita2 napisał/a:

może jakąś mini - bajeczkę na dobranoc, co?

to ja też poproszę

evita2 napisał/a:

oczopląsu można dostać czytając dwa wątki naraz, jak Wy to robicie?

Miesiące ciężkiej praktyki

[majkelek]

No dobra krótka historia z wczoraj. Ze znajomymi wynajmujemy dom. Wczoraj sobie leżę w łóżku i cośtam robię aż tu nagle słyszę jakieś sapanie. Troche się przestraszyłem bo tu czasem jest trochę zwierzyny pod domem innej niż u nas w Polsce. No i kręce się po ogrodzie a tu nic, później wracam do pokoju i słyszę jakieś piszczenie. Zachodzę w głowę co to, aż tu wpada mi do głowy żeby popatrzeć w pościeli w schowku pod łóżkiem. Otwieram a stamtąd wylatuje nasza kotka, która się darła bo wlazła i nie mogła wyjść.
Jaki z tego morał - trzeba chodzić spać wcześnie, żeby się nam coś głupiego nie przytrawiło, nie?

[Anelia]

majkelek napisał/a:

Wczoraj sobie leżę w łóżku i cośtam robię

Wiesz w tym momencie (żeby nie było na mnie ) Iwonka zapytałaby się coś tam robił ?

[majkelek]

jak to co moje małe szczęście

[ Dodano: 2012-02-29, 01:43 ]
czyli matematykę

[Anelia]

mnożenie powiadasz

[evita2]

No dobra, tylko żeby z tej bajeczki jakiś koszmar senny nam się nie przytrafił albo coś innego, hm... kosmatego.

[majkelek]

Pewnie jak tu wchodzicie dziś to macie nadzieję na coś optymistycznego, a tu nici może z powodu jutrzejszej wizyty u lekarza (Żona idzie i Teściowa) , a może poprostu myślę, że coś Wam powinienem powiedzieć.

Ostatnio największą radość sprawiła mi Justyna mówiąc, że dałem Jej odwagę, że chorzy ludzie też mogą mieć marzenia (tu normalnie pękłem Justynka jak jestem twardy to pękłem). I teraz słowo o tym moim robieniu pajaca z siebie - no trzeba przyznać, że to nie jest trudne

“When you have come to the edge of all light that you know and are about to drop off into the darkness of the unknown, Faith is knowing one of two things will happen: There will be something solid to stand on or You will be taught to fly” (Patrick Overton) (Jeśli doszedłeś do granic wszelkiego światła jakie znasz i masz właśnie spaść w otchłań nieznanego to wiarą jest wiedzieć, że stanie się jedno z dwóch: Dalej będzie coś na czym się możesz oprzeć lub nauczysz się latać)

No to właśnie Wam musze powiedzieć. Ja nie jestem tak mądry jak wielu z Was (no nie jestem mądry wcale przyznajmy to ) nie mam wielkich doświadczeń życiowych (dla większości z Was to ja gnojek jestem) nie umiem pięknie pisać i pocieszać jak to Wy robicie często na forum, nie umiem doradzić jak Dyrekcja (no czapka spada z mojego głupiego łba za każdym razem jak coś od nich czytam) no i dochodzimy do momentu, w którym uświadamiamy sobie, że ja w zasadzie nic nie mam i nic nie umiem

Nie to nie koniec - moim małym szczęściem jest bieganie (niby od czapy piszę ale się wyjaśni). Jestem znany wśród kumpli, że jak sobie założę że mam biec 'tak a tak' danego dnia to nie ma sznas, żeby było inaczej (chyba że upadnę ze znęczenia i nie będę mógł wstać, no to chwilę odpocznę). Fizycznie to spowodowane jest tym, że mam dosłownie serce nie do zdarcia, ale jest jeszcze coś prócz tego - to psychika. I tu tych czytających, którzy uważaja mnie za pajaca zawiodę. To, co teraz robie nie jest dla mnie idiotyczna zabawą ani żartem. Ja wiem co próbuje zrobić, ja próbuje walczyc z beznadzieją i bezsilnością. I ja nie mam nic, co mógłbym Wam dać prócz nadziei i wiary. Ja nie obiecuję nic prócz jednego, że kiedy już nie będziecie mieli sił i nadziei na nic dobrego i przyjdziecie tu to ja będę wierzył za Was. Ja Wam przypomne najlepsze chwile, ja Wam pokaże że zawsze coś możecie a ZŁO to jest właśnie to, co każe Wam myśleć, że już nic nie można. Nieważne czy wierzycie w Boga czy nie (no troche ważne ale nie mam na to wpływu), czy uważacie, że jest jakaś Wyższa Siła, nieważne. Wiecie i czujecie, że są rzeczy dobre i złe, a najgorsze jest by powiedzieć, że już nic nie mogę. A ja mogę, zawsze mogę i Wy też możecie tylko musicie się przełamać by uwierzyć.

Teraz dalej będę robił te wszystkie rzeczy, na które byście sie nie zdecydowali, bo są głupie lub nie wypada i będą jeszcze smieszniejsze niż zawsze, ale jeśli kiedyś Wam przyjdzie do głowy myśl 'A po co to wszystko?' to wróćcie do tego postu. I proszę o jeszcze jedno, powiedzcie o tym jak największej liczbie ludzi, którzy czują się bezsilni, bo to forum (nie tylko ten wątek) daje nadzieje.

Życze Wam wspaniałego dnia i pamiętajcie o Iwonce

[gabi30]

Jak to ładnie opisałeś Majkelku .A ja dzisiejszą noc ...przespałam calusieńką, ani razu się nie budząc. To chyba zasługa Majkleka i nasze ostatnie nocne rozmowy

[JustynaS1975]

Moje wczorajsze 'małe szczęście' to wcale nie takie małe szczęście. To spotkanie z moją przyjaciółką. Gdy się spotkamy, to nie możemy się rozstać. Wczoraj spędziłyśmy ze sobą ok. 5 godzin. Poza różnymi wspaniałymi zaletami ma jedną bardzo rzadką, tzn. umiejętność słuchania. Bardzo rzadka umiejętność otwartego, uważnego słuchania. Przede wszystkim przy słuchaniu drugiej osoby potrafi wyjść poza ramy swoich wyobrażeń, otworzyć się na drugiego człowieka. Gdy odkryję dlaczego tak się dzieje, tzn. gdy odkryję jakie są wszystkie cechy uważnego słuchania to napiszę. Na pewno otwarty umysł, odwaga w słuchania, wyjście poza swoje ego i wyobrażenia. Jak jeszcze coś odkryję napiszę.
I w ogóle jest wspaniałym rozmówcą.
Cieszę się ogromnie, że mam takich ludzi przy sobie. To jest moje OGROMNE SZCZĘŚCIE.

Druga historia, moja pasja: fotografowanie, teraz często gdy idę czy jadę, to patrzę i w oczach cykam sobie zdjęcia, to co mnie zachwyci. Po pierwsze w chorobie nauczyłam się uważności. Zachwycania się wszystkim dookoła tym widzę. Również przy fotografowaniu 'rozwija' się moja uważność. Często patrzę na coś jak na zdjęcie, jak na kadr. A zachwyca mnie wiele.
Wczoraj wracam, piękny śnieżny krajobraz plus brzozy. I robię zdjęcie tym brzozom. Potem idzie jakiś Pan i mnie się pyta co ja takiego pięknego widzę w tych brzozach? Odpowiadam, że brzozy są piękne same w sobie.
Nie wiem czy go przekonałam do tego. Zwłaszcza, że jest to krajobraz, który on widzi na co dzień. Taki zwyczajny, to pewnie trudno mu dostrzec jego urodę.
A mnie na co dzień zachwycają takie zwyczajne widoki.
Niestety zdjęcia mnie nie wyszły, ponieważ śnieżyło i ściemniało się. Ale chwile zachwytu bezcenne.
A dziś jest piękna pogoda. Słońce i błękitne niebo.

Życzę Wam udanego dnia, pełnego zachwytów.

PS. na dzień dobry zdjęcie z wystawy storczyków