[monika30]

momiko....to prawda, walka jak zawsze z tym choróbskiem jest nierówna....

łączę wyrazy współczucia....

[Bblondi]

ja też chciałabym wesprzeć Cię w tych smutnych chwilach. Dużo siły... Trzymaj się cieplutko. choć pewnie teraz to puste słowa to pamiętaj, że będzie (MUSI być) lepiej./aga

[momika]

Dziekuje Kochani

straszna pustka i ból rozsadza moje serce :(

Tatuś odszedł 21 lipca
20 moja mama miala imieniny a 22 nsze 5 rocznica slubu
nigdy nie zpomnimy o rocznicy odejscia Tatusia...
rocznice spedzilam na przygotowywaniu pogrzebu
niebo płakało razem ze mną :(
a w sobote pożegnaliśmy Tatusia - bylo piekne słonce i tylko w ten dzien bo niedziela znowu smutna i pochmurna tak jak my...
tak duzo osob bylo z nami i nas wspierało

cięzko...
jedyne pocieszenie to to ze Tatus juz nie cierpi...

[Katarzynka36]

[Anelia]

momika, BARDZO mi przykro, doskonale wiem co teraz czujesz. Ja niecałe 4 tygodnie temu straciłam tatusia i z dnia na dzień jest gorzej

Przyjmij moje szczere wyrazy współczucia

[JustynaS1975]

momika, przyjmij wyrazy współczucia

[jusia]

momika, przyjmij moje wyrazy współczucia.
Bardzo mi przykro. [*]

[momika]

witajcie Kochani
dziekuje za wszystkie kondolencje :(
wczoraj minął tydzien od odejscia Taty...dopiero tydzien :(
tydzien temu o tej porze organizowałam pogrzeb :(
faktycznie wydaje mi sie ze z dnia na dzien jest gorzej
bardziej dociera to wszystko
chociz sa momenty jak mam duzo pracy ze chyba nie dociera do mnie to wszystko
tak jakby Tato byl w szpitalu czy wyjechal gdzies

[Zebra]

Ja po 3 m-cach mam tak, że z jednej strony mogę wypowiedzieć słowa, że Mama nie żyje, a z drugiej nie wierzę w to co mówię. Z jednej widzę, że Jej nie ma, z drugiej nie wierzę, że nia ma na zawsze.
Jeszcze przez pierwsze tygodnie jakoś sobie wiele umiałam wytłumaczyć, itd., brałam też leki na uspokojenie, więc jakoś to było.
Chociaż cały czas dziwi mnie jedno, że Mamy nie ma, a ja jestem i żyję, w to też nie mogę uwierzyć

[momika]

dokladnie
niby potrafie powiedziec ze Tatus juz nie zyje ale sama nie wierze w to co mowie
chode na cmentarz i placze, siedze sobie i patrze na te kwiaty, wszystkie wiensce i napisy na nich i nie moge uwierzyc ze Go pozegnalismy
jakie to jest strasznie trudne... :(

czas goi rany ale one nie znikaja
zablizniaja sie jedynie i trzeba bedzie sie nauczyc jakos z nimi zyc
nie wiem jak :(
przeciez tracąc bliska osobe to tak jakby umarła czesc nas samych :(

[aneri]

Zebra napisał/a:

Ja po 3 m-cach mam tak, że z jednej strony mogę wypowiedzieć słowa, że Mama nie żyje, a z drugiej nie wierzę w to co mówię. Z jednej widzę, że Jej nie ma, z drugiej nie wierzę, że nia ma na zawsze. Jeszcze przez pierwsze tygodnie jakoś sobie wiele umiałam wytłumaczyć, itd., brałam też leki na uspokojenie, więc jakoś to było.

Ja mam dokładnie tak samo :( Mój Tata nie żyje od 2 miesięcy a ja nadal nie mogę w to uwierzyć. Ciągle mi się wydaje, że to jakiś okropny sen i zaraz się z niego obudzę :(.

[czkawka]

momika, tydzień to bardzo mało czasu aby mogło być odrobinę lżej. Będzie ciężko, będzie bardzo trudno jeszcze długi czas. Powolutku będziesz musiała oswajać się z sytuacją, ale nie śpiesz się. Żałobę trzeba przeżyć w swoim tempie, każdy ma inne. Trzeba nauczyć się żyć od nowa, inaczej niż dotychczas a na to potrzeba czasu...
Życzę Ci, abyś w tych trudnych chwilach znalazła ukojenie wśród najbliższych Ci ludzi. Aby dane było Ci przeżywać ten czas w sposób jaki przyniesie Ci spokój.

A ja mogę jedynie podpisać się pod słowami Zebry, i aneri. Dopisze coś jeszcze- ten stan nie przemija z czasem. Moja Mama odeszła 12 lutego- w sierpniu minie pół roku a ja czasem zapominam, że Jej już nie ma. Niby żyję ale jakby w jakimś śnie. Chciałabym się obudzić.....

[kruszynka]

To jest tak, że im dłuższy czas od śmierci bliskiej osoby to tym bardziej się tęskni.
Przynajmniej ja to tak czuję,
Tata nie żyje od prawie 20 miesięcy, Mama zmarła nagle miesiąc temu .

A ja wciąz nie wierzę . Bardzo , bardzo tęsknię !!!!!

[Zebra]

I wszystko Mamę przypomina, serek ananasowy, klucze do domu, budki jarmarczne, droga do domu, ach wszystko, jestem w stanie rozkleić się wszędzie

[momika]

wiem Kochani
tydzien to nic w porownaniu do czasu jaki nas czeka
o tesknoty pustki ktorej nie mozna bedzie wytrzymac
staram sie mamie nie pokazywac tego wszystkiego zeby sie nie martwila o mnie jeszcze
i musze jej jakos organizowac czas
myslałam ze bedzie wiecej osob wokól niej a kazdy mysli ze potrzebujemy czasu i kazdy boi sie dzwonic przychodzic
:(